Ці згодныя вы з меркаваннем Р. Дэкарта «Адчай — гэта страх без надзеі»?
Выніковае сачыненне. 11 клас.
Ці згодныя вы з меркаваннем Р. Дэкарта «Адчай — гэта страх без надзеі»?
У жыцці, вядома ж, няма чалавека, які хоць бы аднойчы ў сваім жыцці не адчуў адчай. Што ж можа выклікаць гэтае пачуццё? На мой погляд, што заўгодна. Страціць надзею можна атрымаўшы нездавальняючую адзнаку ў школе, не паступіўшы ў інстытут аб якім марыў, пасварыўшыся з сябрамі або бацькамі. Адчай — непрыемнае пачуццё, у момант з'яўлення якога чалавек пачынае адчуваць страх аб тым, што коціцца па нахільнай плоскасці ўніз, ты пачынаеш адчуваць стан безвыходнасці і поўная адсутнасць якой-небудзь надзеі на будучыню.
Звернемся да прыкладу бязмежнага адчаю чалавека з літаратурнага твора. Якіх у роспачы персанажаў шмат, але больш за ўсіх на мяне зрабіла адчай героя аповяду А. П. Чэхава "Смерць чыноўніка". Чарвякова, стан якога мела высокую ступень страху які мяжуе з адчаем ад здзейсненага, па яго думку, злачынства ў выглядзе простага чыху ў тэатры. Чхаць нікому не забаронена і спачатку герой аповяду проста азіраецца па баках, каб зразумець, не патурбаваў ці ён каго-то сваім чханне, але калі разумее, што запырскаў слінай генерала Брызгалава, то пазбаўляецца спакою і пачынае панікаваць. У выніку сітуацыя пачынае межаваць з абсурдам, так як герой просіць прабачэньня перад генералам столькі разоў, што ў рэшце рэшт генерал проста не вытрымлівае надакучлівасці Чарвякова і пачынае гарлапаніць, а герой памірае ад страху.
Прыклад, узяты з дадзенага мастацкага твора, пацвярджае думку аб тым, што той, хто богабаязны чалавек не можа кантраляваць сябе і правільна ацэньваць сітуацыю, якая склалася. У гэтым выпадку чалавек перастае спадзявацца на тое, што сітуацыя можа мірна вырашыцца і пачынае адчуваць адчай. Такім чынам, словы Дэкарта: "Адчай - гэта страх без надзеі" не пазбаўленыя падставы. Абапіраючыся на думку філосафа варта зразумець, што заўсёды трэба спадзявацца на лепшае і не адчайвацца.
