Для чаго мы жывем? (сачыненне-разважанне)
На гэтае пытанне , усё прагрэсіўнае чалавецтва спрабуе адказаць, вось, ужо некалькі тысяч гадоў. Магчыма, можна паспрабаваць даць адказ, з пункту гледжання жывёльнага свету. Для чаго жывуць і існуюць жывёлы? Для таго, каб проста існаваць і працягваць свой род і выгляд. Але, як вядома, у адрозненне ад чалавека, у жывел не існуе мэты ў паводзінах. Яны існуюць і жывуць, выключна, на ўзроўні інстынктаў. У іх паводзінах няма мэты. Чалавек, жа – тое ж, жывёла, толькі, высокоорганизованное, з другой сігнальнай сістэмай, развітым лагічным мысленнем і г. д.
Так што ж нас падштурхоўвае ўставаць на шлях жывёл, а не ісці да версе інтэлектуальнага развіцця? Як не дзіўна, але адказ на гэтае пытанне гэтак жа просты, як і непераадольна, яго складанае рашэнне. Уся справа ў тым, што ў адрозненне ад жывёл, у нас пераважаюць пачуцці і эмоцыі.
Напрыклад, хто не сустракаўся з такой сітуацыяй, калі ты вучышся, не досыпаешь начэй, здаеш на «выдатна», а ў таго, хто ледзь-ледзь на тройкі «вылазіў», такі аўтамабіль, што ад яго, нават кола за год, купіць немагчыма?
Іншы прыклад, які тычыцца больш за ўсё, жаночай паловы. Адна, з вялікай цяжкасцю, праз «кесарава сячэнне», можа вырабіць на святло, толькі аднаго дзіцяці, ды і таго, вельмі слабога, які мае патрэбу ў лячэнні. Іншая ж, можа нарадзіць дзясятак, без праблем.
Так у чым жа сутнасць, нягледзячы на прыведзеныя прыклады?
У першую чаргу, неабходна жыць і прыносіць дапамогу грамадству. Калі ўжыць прынцып природосоответствия, які прысутнічае ў любым аспекце любога пытання, то адразу стане зразумела, што адзін чалавек не зможа выканаць функцыю жыцця на планеце.
Існуе тэорыя, многія лічаць памылковая, што на планеце, даўно вырашана кожная лёс чалавека. Але, як паказвае практыка, усё гэта поўная лухта! Чалавек – гэта сама лёс. Ён, як міжпланетны Суддзя: можа абвясціць сабе, як апраўдальны прысуд, так і карае.
Гэта пацвярджае тая прымаўка, што чалавек – каваль свайго лёсу. Менавіта ад таго, як ён будзе паводзіць сябе сярод «сабе падобных», уласна – людзей, і будзе залежаць яго лёс. А ў пераважнай большасці выпадкаў – яго родных і блізкіх.
Што ж з гэтага вынікае? Чалавек – гэта выбранае істота на зямлі, якое існуе для таго, каб прыносіць карысць такім жа, як і ён сам. Галоўная яго задача – рабіць дабро сабе падобным, а гэта дабро, потым, зменьваецца ў тое, якое ўжо пяройдзе іншым. Не дарма кажуць, што «кінь дабро ў ваду – яно з вады, дабром выйдзе». А па добрым учынкам і ствараецца рэпутацыя чалавека. А, рэпутацыя – гэта, свайго роду, «візітная картка ў грамадства». Не дарма кажуць, што чалавек, не столькі жывы, пакуль жывы, а столькі, пакуль яго памятаюць. А памятаюць, у асноўным, за добрыя і добрыя справы.Так, можа, асноўная задача і мэта жыцця на зямлі – рабіць дабро? Думаю, што над гэтым варта вельмі сур'ёзна задумацца.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 3483
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
