Паэзія з'яўляецца паняццем складаным, шырокім, неадназначным. Часцяком яе неабходна ўспрымаць не думкамі, а эмоцыямі. Бо паэты імкнуцца ўкласці у свае вершы не пэўны выразны сюжэт, а выліць у іх ўкласці душу і пачуцці. Асабліва пачуццёвасць уласцівая рускай паэзіі. Яна падарыла чалавецтву шмат геніяльных паэтаў, сярод якіх Пушкін, Някрасаў, Ясенін, Блок, Лермантаў і іншыя.
Звычайна дар творчасці прадвызначае лёс чалавека. Як мы ведаем, адораныя людзі звычайна жывуць мала. І забівае іх не збег абставінаў, а само грамадства, сваім абыякавасцю, зайздрасцю, паклёпам. Многія вялікія паэты сышлі ў самым росквіце сіл, так шмат не паспеўшы пакінуць нашчадкам. А бо ў іх адчуваўся патэнцыял, здольнасць бачыць у навакольнай рэчаіснасці тое, чаго многія не заўважалі. Яны адчувалі свет душой, розум і логіка адсоўваліся на другі план. Мы ніколі не забудзем імёнаў Пушкіна, Ясеніна, Лермантава, Цвятаевай, Маякоўскага і іншых.
Сапраўдныя паэты нашай краіны былі смелымі і справядлівымі. З іх вуснаў сыпалася колкая праўда аб існуючай улады, аб сацыяльным няроўнасці, аб надзённых праблемах іх часу. За гэта ім даводзілася жорстка расплачвацца, трываць неразуменне, ганеньне. Шкада, што грамадства, якое існуе не адзін стагоддзе, ніяк не навучыцца берагчы геніяў, час ад часу якія з'яўляюцца ў ім. Толькі адзінкі знаходзяць прызнанне, а асноўная маса застаецца на задворках гісторыі нераскрытых і непазнанае, альбо трагічна гіне.
Паэты робяць свет крыху лепш і больш гарманічна. Яны дазваляюць зірнуць на звыклыя рэчы пад іншым ракурсам, так што першапачатковы сэнс наогул можа згубіцца. Творчыя людзі развіваюць нашу духоўнасць і пачуццёвасць, вучаць заўважаць вакол прыгажосць, вытанчанасць матэрый, шанаваць кожны пражыты імгненне, адчуваць сябе важнай часцінкай Сусвету.
Я часта параўноўваю паэтаў з анёламі. Яны з'яўляюцца на зямлі, каб зрабіць яе лепей, цікавей, больш шчаслівым, дабрэй. У наш век кампутарызацыі і імкліва якія з'яўляюцца навінак важна не забываць аб душы і паэзіі, знаходзіць на яе час, вывучаць, пранікацца сэнсам.
|
