Понедельник
06.05.2024
22:49
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 48
Гостей: 48
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 11-ы клас

Душа абавязаная працаваць і дзень і ноч, і дзень і ноч


Існуе старажытнагрэцкая легенда аб тым, што чалавецтву наканавана пражыць 5 стагоддзяў. Першым з іх быў залаты. Людзі тады былі шчаслівымі і гарманічнымі, яны былі пазбаўленыя ад гора, хвароб, пакут, а сэрца напаўняла любоў адзін да аднаго. Прайшло нямала гадоў, і вось наступіў пяты стагоддзе. Сёння грамадства начыста забылася аб справядлівасці і дабрыні, надзеі на лепшыя часы больш няма. У свеце сталі вяршэнстваваць абыякавасць, нянавісць, разлад, зайздрасць і бяды...

Вядома, гэта ўсяго толькі легенда. Але яна, як ні дзіўна, праўдзіва адлюстроўвае становішча спраў. Сумна глядзець вакол, адчуваючы халоднае абыякавасць і адсутнасць чалавечнасці. Моцныя гэтага свету дыктуюць свае ўмовы ўсім астатнім, крыўдзячы, зневажаючы, абражаючы па ўласнай капрызе. Вульгарнасць і пошласць разбэшчваюць чалавечыя сэрцы, руйнуючы традыцыйныя ідэалы і прыярытэты.

У душу сучаснага чалавека страшна паглядзець. Яна не прыгожая і чыстая, а захламлены падманнымі каштоўнасцямі, черства і колюча. Душа не імкнецца развівацца, станавіцца лепш, яна гатовая дзеля ўласнага задавальнення знішчыць сабе падобную. Падлеткі, чые сэрцы ад нараджэння яшчэ не сапсаваныя, не изгажены, лёгка паддаюцца ўплыву большасці. Яны прымяраюць на сябе ролі эгаістаў і амаральных людзей, і ім гэта падабаецца! Нязгодныя як бы адыходзяць на другі эшалон, дзе сабраны добрыя людзі, над якімі і пануюць першыя.

У адсутнасці асобаснага развіцця людзі самі выракаюць сябе на паступовую дэградацыю і выміранне. Калі некаторы час таму мае суайчыннікі былі паглынутыя думкай аб усеагульным роўнасці, взращивании дэмакратыі, то цяпер іх погляды звернутыя ўнутр сябе, а дзеянні накіраваны толькі на задавальненне ўласных патрэбаў. А бо зусім не гэтым павінны быць занятыя нашы думкі. Нашмат важней сеяць вакол саджанцы дабрыні, братэрства, справядлівасці, спагадлівасці і спачування. Толькі ў гэтым выпадку мы можам разлічваць на шчасце і росквіт, а не на павольнае згасанне і смерць.Бо ў няспынным руху і ёсць сэнс быцця.

Калі чалавек не будзе працаваць, імкнуцца да ведаў, развівацца, удасканальвацца, любіць блізкіх, то якая будучыня чакае нас? Нават падумаць страшна...


Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
Переглядів: 1181 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar