Вытокі мастацтва будучыні (футурызму) вядуць свой пачатак ад маніфеста Т. Марынэці. Аднак першым тэрмін «футурызм» ужыў Ігар Севяранін. Паэт заклаў асновы эгофутуризма.
Аднак трэба прызнаць факт: Паўночнік аказаў свой уплыў, але футурызм у поўным разуменні гэтага слова паўстаў, калі на сцэну і трыбуны выйшлі такія паэты, як: Д. Бурлюк, А. Кручаных і, вядома ж, Уладзімір Маякоўскі.
Фігуры гэтых паэтаў аказалі сваё значнае ўплыў. Яны заклалі бунтарскі дух у сваю паэзію. Зрэшты, часам тварэння футурыстаў складана назваць вершамі. Дастаткова ўспомніць вершы «Дзюр бул щыл», напісанае А. Кручаным. Сэнсу няма, але аўтар сцвярджае ўздзеянне гэтых слоў на падсвядомым узроўні.
Футурысты часам стваралі паэзію, якая выклікала абурэнне ў людзей таго часу. Аднак эпатажнае паводзіны дазволіла ім вылучыцца сярод іншых пісьменнікаў. Футурысты адмаўлялі старое і сцвярджалі новае ў мастацтве.
Як гэта атрымлівалася – пытанне спрэчнае, але факт наватарства відавочны. Гэта сапраўдная з'ява ў рускай літаратуры, якое вельмі цікава для вывучэння і разумення тых працэсаў, што адбываліся ў Расіі ў пераломны час. Настрой грамадства было адлюстравана ў паэзіі футурыстаў.
Трэба прызнаць: футурызм аказаў уздзеянне на мадэрнізм як у літаратуры, так і ў іншых відах мастацтва. Акрамя таго, футурысты часам пісалі і вершы, якія маюць фармальныя прыкметы паэзіі. Дастаткова ўспомніць «А вы маглі б?» і «Наце» в. В. Маякоўскага.
Таму футурызм – гэта з'ява не толькі літаратуры, але і адлюстраванне грамадскіх адносін.
