Гімн ўзнёслай любові (Па аповесці А. І. Купрына "Алеся")
Творчасць А. І. Купрына, на маю думку, - гэта апяванне бездакорнай, цнатлівай, бескарыслівай любові.
У аповесці "Алеся" распавядаецца аб глыбокім пачуцці, якое, па-за усякага сумневу, павінна прысутнічаць у жыцці кожнага чалавека. Я маю на ўвазе каханне Алесі і Івана Тимофеевича, двух цалкам розных людзей. Алеся - несапсаваная, нязвыклая і незалежная, валодае ясным розумам і ў той жа час – нейкім дзіцячым забабонамі, але не пазбаўленая таго злога какецтва, якім надзелены ўсе прыгожыя жанчыны. Іван Цімафеевіч - бесхарактарны дабрак.Яны ставяцца да процілеглым сацыяльным прослойкам: ён – адукаваны пісьменнік, інтэлігент, які прыбыў у Палессе паназіраць за тутэйшымі норавамі, яна - цёмная, якая вырасла ў лесе дзяўчынка.
Іх каханне нарадзілася насуперак гэтак значным адрозьненьняў. Праўда, любілі яны па-рознаму: Івана Тимофеевича забіла прыгажосць далікатнай і наіўнай дзяўчыны, а Алеся, выдатна ўсведамляючы ўсе недахопы выбранніка і ведаючы, што іх адносіны загадзя асуджаныя, любіла ўсёй душой. Яе пачуцці не могуць не захапляць. Дзеля каханага Алеся гатовы быў на любыя ахвяры. Дзеля Івана Тимофеевича яна прыйшла ў храм, хоць і здагадвалася, якой драмай можа абярнуцца для яе гэты крок.
Закаханасць Парошына не з'яўлялася ўзорам чысціні і высакароднасці. Ён выдатна разумеў, якое няшчасце можа здарыцца, калі дзяўчына ўвойдзе ў царкву, але не распачаў роўным лікам нічога, каб спыніць Алесю. Высакародны парыў дагнаць і вярнуць каханую толькі на імгненне зарадзіўся душы Івана Тимофеевича, але тут жа быў падаўлены. Ён, хоць і думаў, што любіць Алесю, баяўся гэтага пачуцці. Гэтая ж боязь перашкодзіла яму ажаніцца на дзяўчыне. Порошину складана было нават уявіць Алесю, апранутую ў гарадское сукенка, разговаривающую з жонкамі яго таварышаў па службе.Для яго лясная чараўніца магла існаваць толькі ў абрамленні старажытнага лесу.
Любоўная драма Алесі і Івана Тимофеевича — гэта трагедыя герояў, спрабавалі вызваліцца ад умоўнасцей сваёй звыклай асяроддзя. Алеся - чыстая і адкрытая дзяўчынка з багатым унутраным светам, была вінаватая толькі ў тым, што засталася не зразуметай есці, абмежаванымі людцы, якія імкнуцца знішчыць любога, хто на іх не падобны. Таму Алесі і давялося бегчы з роднага лесу.
Немагчыма не адзначыць высокі ўзровень літаратурнага майстэрства А. Купрына. Адкрываюцца перад чытачамі непаўторныя краявіды, партрэты герояў, іх характары і ўнутраны свет не могуць не здзіўляць. Аповесць "Алеся" — гэта гімн дзіўна прыгожаму, першароднага пачуцця, олицетворяющему ўсё самае прыгожае і дарагое, што можа здарыцца ў жыцці кожнага чалавека.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 1158
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
