Вторник
07.05.2024
03:01
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 8
Гостей: 8
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 11-ы клас

Гранатавы бранзалет, тэма кахання ў беларускай літаратуры XIX-XX стагоддзяў



У творчасці вялікага рускага пісьменніка Аляксандра Іванавіча Купрына то і справа закранаецца тэма кахання, аднак у аповесці "Гранатавы бранзалет" гэтая тэма, на мой погляд, прымае асабліва глыбокі і драматычны характар.


Галоўнымі героямі аповесці з'яўляюцца княгіня Вера Мікалаеўна Шэіна і чыноўнік кантрольнай палаты Георгій Сцяпанавіч Жаўткоў. Жаўткоў, што называецца, па вушы закаханы ў Веру, у гэтую замужнюю даму, жонку князя, будучы толькі маленькім чыноўнікам. У першы раз ён убачыў Веру ў цыркавой ложку і тут жа палюбіў яе. На працягу васьмі гадоў Жаўткоў пісаў ёй заставаліся без адказу лісты, якія былі поўныя пяшчоты, глыбокай павагі і любові. Адзінай радасцю ў жыцці дробнага чыноўніка з'яўлялася любоў да Веры. «...Няма ні звера, ні расліны, ні чалавека, выдатней вас і далікатней...» – прызнаецца Георгій Сцяпанавіч у перадсьмяротным лісьце.


У сям'і ўзнятых драматургам лісты Желткова ўспрымалі як здзек і дзёрзкасць у бок Веры. Гранатавы бранзалет – падарунак, які з'яўляецца сямейнай рэліквіяй Желткова і самай каштоўнай рэччу небагатага чыноўніка – абурае сям'ю. Брат Веры Мікалай з пагардай адгукаўся аб лістах Желткова, называючы іх дзёрзкімі. У той жа час муж Веры Мікалаеўны Васіль, як мне здалося, не надаваў лістах асаблівага значэння, лічачы іх звычайным кур'ёзам.


У рэшце рэшт, Жаўткоў вырашае застрэліцца, паколькі іншага спосабу разлюбіць Веру ён не знаходзіць. Яго пачуцці так і застануцца неразделенными, не здолелі растапіць лёд у сэрца гераіні аповесці. І толькі генерал Аносаў, ваенны таварыш бацькі Веры, лічыць: "Можа быць, твой шлях, Верачка, перасекла менавіта такое каханне, пра якое мараць жанчыны".


Безумоўна, каханне – гэта найцудоўнейшы і светлейшее пачуццё, даступнае чалавеку. Каханне дапамагла дробнаму чыноўніку адшукаць сэнс і надзею ў яго жыцці. На мой погляд, безнадзейная, самаадданае і сапраўды душэўны пачуццё галоўнага героя аповесці даказвае, што любоў – гэта найважнейшая складнік у жыцці кожнага з нас. Таму што без кахання жыццё набывае зусім іншы, пазбаўлены сэнсу і тщетный характар.


Категорія: 11-ы клас | Додано: 17.05.2020
Переглядів: 915 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar