Грэгар Замза - чалавек або казурка?
Сачыненне для 11 класа на тэму «Грэгар Замза - чалавек або казурка?»
Грэгар Замза - галоўны герой апавядання Франца Кафкі «Ператварэнне». Яго вобраз прымусіў мяне задумацца над пытаннем, хто ж варты называцца чалавекам і як нам, звычайным людзям, навучыцца берагчы ў сабе чалавечнасць.
З чаго ж пачалося трагічнае пераўвасабленне Грэгары? Прачнуўшыся пасля клапатлівага сну, малады чалавек выявіў, што ператварыўся ў насякомае. «Лежачы на панцырнай, цвёрдай спіне, ён бачыў свой карычневы, падзелены карычневымі дугападобнымі лускавінкамі жывот...». Спачатку ён быў зацікаўлены такім сваім станам, бо ён не мог зразумець, што адбываецца. Калі ж ён зразумеў усю трагічнасць сітуацыі, ён жахнуўся. Узрушаны тым, што здарылася, чалавек нават не задумаўся над тым, чаму гэта адбылося і што далей з гэтым рабіць, як зноў стаць чалавекам.
Грэгар цяжка перажываў сваё фізічнае пераўвасабленне, змены, якія адбыліся, сказілі яго цела, а пазней цалкам знішчылі падабенства чалавечага ў ім. І складаным выпрабаваннем для яго было ўсведамленне таго, што родныя не разумеюць і не спачуваюць яму. Ён так спадзяваўся на падтрымку, бо заўсёды клапаціўся аб сваёй сям'і, вось і чакаў узаемнасці. Яму заўсёды здавалася, што ў яго доме пануе мір, ўтульнасць, сямейная падтрымка. Аднак ўяўленне аб свеце Грэгары Замзы аказалася толькі хімерай, міражом, падробкай. Фантастычнае ператварэнне галоўнага героя выявіла сапраўдную каштоўнасць усіх адносін.Грэгар у адно імгненне страціў ілюзію, што яго жыццё мае хоць нейкую каштоўнасць не толькі для яго, а яшчэ хаця б для некалькіх людзей у гэтым свеце. Трагічнае абясцэненне жыцця стала для яго хваравітым ударам. Сутыкнуўшыся з чалавечым абыякавасцю тварам да твару, герой адкрыў для сябе сапраўдны свет людзей. Аднак людзей не як высокамаральны, духоўных індывідаў, а як людзей-прыстасаванцаў, якія існуюць толькі дзеля задавальнення сваіх фізічных патрэбаў, якіх не цікавіць ніхто, акрамя саміх сябе.
Задаючы сабе пытанне, кім жа з'яўляецца Грэгар Замза - чалавекам або казурак, я для сябе дакладна магу адказаць, што ён - чалавек. Ён самы чалавечны з усіх, з кім я пазнаёмілася, прачытаўшы твор. У кантэксце творы «брыдкі казурка» аказалася больш чалавечным, чым людзі. Перажываючы ўласную трагедыю, ён працягваў думаць пра лёс сваіх родных. З асаблівым трапятаннем ён успамінаў аб сястры, яе мару стаць спявачкай. Пераўвасабленне сказіла яго цела, але не здолела дэфармаваць душу. Нават знаходзячыся ў такім стане, герой не спыняў думаць аб выдатным - мастацтве.Яго ж сям'я, застаючыся ў чалавечым абліччы, не здолела зберагчы свае душы ад ўнутранага пераўвасаблення. І нават жыццё маленькага казуркі апынулася больш каштоўнага, чым для мяне, чым іх жыцця разам узятыя. У існаванні казюлькі было больш імкнення жыць, чым у дарослых свядомых людзей. Пасля прачытання творы задумваешся, вартыя такія істоты звацца людзьмі?
На маю думку, чалавекам можа называцца толькі той, хто ўмее цаніць не толькі сваё жыццё, але і жыццё іншых людзей. Свядома жыць - разумець, што за кожны пражыты дзень мы павінны быць удзячныя, нельга марнаваць сваё жыццё на атрыманне матэрыяльнага, трэба працаваць і з усёй душой. Было б выдатна, калі б мы часцей успаміналі, што чалавекам трэба заставацца пры любых абставінах.
Падагульняючы вышэйсказанае, магу дадаць, што калі Грэгар - чалавечае істота ў насякомым падабенстве, то яго сям'я - казуркі ў чалавечым абліччы, паколькі, на жаль, яго сям'я не ўсвядоміў усю трагічнасць сітуацыі.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 747
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
