Індыйскае мастацтва надзвычай разнастайна. На працягу тысячагоддзяў яно развівалася на тэрыторыі, населенай шматлікімі народамі, падвяргаючыся ўплыву розных культур. Да самым старажытным помнікам ставяцца знаходкі дагістарычнага перыяду - каменныя прылады, керамічная посуд і наскальныя малюнкі, загадкавыя канструкцыі з камянёў (мегалиты), а таксама археалагічныя знаходкі, зробленыя ў даліне ракі Інд, дзе ў перыяд 2500 - 1500 гг. да н. э. існавала высокаразвітая Хараппская цывілізацыя.
Старажытныя індыйскія храмы (як будыйскія, так і індуісцкія) будавалі з каменя ці дрэва, а таксама ладзілі ў натуральных пячорах або высякалі ў маналітнай скале. У вёсцы Санча (Цэнтральная Індыя) захаваўся комплекс будыйскіх храмаў III-I стст. да н. э. Сярод іх вылучаецца Вялікая Ступа («ступа» - гэта будыйскага мемарыяльнае і погребальное збудаванне), акружаная каменнай балюстрады, з чатырма дэкаратыўнымі аркамі, бэлькі і калоны якіх пакрытыя багатай разьбой. У вёсцы Аджанта (Заходняя Індыя) размешчаны комплекс' высечаных у скалах храмы, будаваліся з II ст. да н. э. па VII ст. н.э. Знакамітыя яны перш за ўсё дзівоснымі насценнымі роспісамі, якія паказваюць сцэны з жыцця Буды. Востраў Элефант (у Бомбейском заліве) вядомы комплексам індуісцкіх пячорных храмаў V - VIII стст., прысвечаных Шыве і упрыгожаных барэльефамі I і скульптурамі з яго выявай. C XI ст. у Індыі распаўсюдзіўся іслам і пачалося будаўніцтва велічных мячэцяў, мінарэтаў, магільняў і маўзалеяў, а таксама пышных рэзідэнцый і палацаў. Пачынаючы з XVI ст., Індыя знаходзілася пад уплывам еўрапейскай культуры і мастацтва;каланізатары будавалі новыя будынкі па ўзоры еўрапейскіх, а побач з будыйскімі і індуісцкімі храмамі і мусульманскімі мячэці ўзводзіліся хрысціянскія царквы.
Найбольш распаўсюджаная ў Індыі рэлігія - індуізм-адна з самых старажытных (і найбольш неаднародных) рэлігій свету, якая сфарміравалася ў I тысячагоддзі да н. э. на аснове яшчэ больш старажытных рэлігійных культаў і вераванняў. Асноўнай рэлігіяй Індыі індуізм стаў каля VII ст., узрасла і яго ўплыў на культуру краіны. Да гэтага значную ролю гуляў будызм, распаўсюдзіўся пры цары Ашока ў III ст. да н. э.
А ў канцы X ст. на зямлі Індыі прыйшлі мусульмане. На працягу стагоддзяў індуізм і іслам існавалі паралельна, аказваючы адзін на аднаго вельмі моцны ўплыў; канфлікты паміж іх прыхільнікамі хоць і здараліся, аднак ніколі не перарасталі ў вайну рэлігій.
Традыцыйныя індыйскія касцюмы вельмі разнастайныя, у кожнага народа гэтай шматнацыянальнай краіны - свой ўбор. Аднак найбольш распаўсюджанай адзеннем індыйскіх жанчын застаецца сары - доўгая (да 6 м) паласа тканіны, асаблівым чынам абгорнутая вакол цела. На вуліцы свабодны канец сары жанчыны накідваюць на галаву накшталт шалі. Папулярны мужчынскі касцюм складаецца з прамых белых штаноў і доўгай белай кашулі. У сельскай мясцовасці мужчыны і сёння носяць насцегнавая павязку - дхоти. Індыйская кухня таксама дзівіць разнастайнасцю; акрамя таго, на меню жыхароў Індыі моцна ўплывае рэлігія.У паўночных раёнах ядуць больш мяса; на ўсходзе аддаюць перавагу морапрадукты; на захадзе краіны распаўсюджана вегетарыянства, а стравы Паўднёвай Індыі, як правіла, вельмі вострыя, тут асабліва любяць мал. Акрамя таго, індыйская нацыянальная кухня адрозніваецца багаццем прыпраў і спецый (не абавязкова вострых). Самыя папулярныя вострыя прыправы Індыі - гэта кмен, каляндра, насенне гарчыцы, кардамон, чорны перац, карыца і гваздзік.
Сталіца Індыі, Дэлі, была вядомая ўжо ў старажытнасці пад назвай Индрапрастха. У XIII-XV стст. горад быў сталіцай Дэлійскі султанату; з тых часоў захаваліся выдатныя мячэці, маўзалеі і палацы. Старая частка Дэлі - гэта шумны, ажыўлены і стракаты цэнтр дробнай гандлю і рамёстваў. Адміністрацыйны і прамысловы цэнтр горада размяшчаецца ў Новым Дэлі - раёне, які быў забудаваны ангельцамі ў пачатку XX ст.
