Мне 15 гадоў, я ўжо выпускніца школы. Наперадзе чакае дарослае жыццё дзе прыйдзецца рабіць сур'ёзныя, узважаныя рашэнні і здзяйсняць дарослыя ўчынкі. Пасля здачы экзаменаў і перад пачаткам падрыхтоўкі да ўступных іспытаў, у мяне быў месяц для адпачынку. Я паехала ў вёску да бабулі, звычайна я не любіла праводзіць там час, у горадзе цікавей, інтэрнэт, сябры, дыскатэкі, клубы, а там нічога такога. Але час, праведзены там застанецца для мяне асаблівым успамінам у маім жыцці.
Аднойчы, увечары, калі мы з бабуляй сядзелі на верандзе, на вуліцы быў прыемны цёплы ветрык і летні дождж, я пацікавілася бабулінай маладосцю. Мне стала цікава, як раней праводзілі час, калі не было музычных цэнтраў, інтэрнэту і т. п. Бабуля, мне распавяла як яны вечарамі збіраліся вёскай і ладзілі мясцовыя танцы, нехта іграў на баяне, маладыя людзі танцавалі, весяліліся, а потым усе дружна адзін аднаго праводзілі. І не было, тады хто каго строме, у каго тэлефон лепш, ці яшчэ што-небудзь.І людзі радаваліся, звычайным рэчам, якія штодня нас атачаюць, і на якія мы не звяртаем увагі: сонца, вясёлцы, дажджу. Пасля гэтага, я доўга не магла заснуць, а бо праўда ж, з-за ўсяго гэтага: тэлебачання, тэлефонаў, інтэрнэту мы нічога не заўважаем. На наступную раніцу, я вырашыла, пакінуць свой тэлефон, планшэт. Навучылася ўставаць пад спевы пеўняў, захапілася маляваннем, каталася на ровары. Хадзілі з бабуляй па ягады, грыбы, рыхтавалі разам, ляпілі варэнікі, галушкі варылі.
Час, праведзены там стала лепшым летам у маім жыцці, якое заўсёды застанецца ў памяці, бо такое не забываецца.
|
