Як школьніку, падпрацоўваючы на вакацыях, не застацца «з носам?»
Сачыненне-разважанне на тэму «Як школьніку, падпрацоўваючы на вакацыях, не застацца «з носам?»», 11-ы клас
Надышла самая доўгачаканая пара для ўсіх школьнікаў – летнія канікулы. Вядома ж, пераважная большасць ўспрымаюць лета – як адпачынак, падарожжы, новыя ўражанні, знаёмствы, адчуванні і г. д. У прынцыпе, так яно і было ў савецкія часы. Цяпер жа, на жаль, усё кардынальна змянілася. І, не ў лепшы бок. «Дзякуючы», вельмі складанай і не стабільнай эканамічнай і фінансавай сітуацыі, пераважная большасць школьнікаў, асабліва старшакласнікаў, ўспрымаюць лета, як «мора» вольнага часу для падпрацоўкі, а не для адпачынку.
Многія могуць запярэчыць: што ж у гэтым дрэннага, што дзіця не жадае выпрошваць грошы ў бацькоў, а спрабуе зарабіць сам? На жаль, улічваючы «сумленнасць» многіх працадаўцаў, школьнік можа «пропахать на дзядзьку» ўсё лета, і не атрымаць ні капейкі! Бо, як вядома, ніхто не аформіць непаўналетняга, афіцыйна. А ў «аформленых», падобным чынам, правоў, як кажуць, «як кот всплакнул».Некалькі гадоў таму, у адным з расійскіх гарадоў, адбылася гісторыя, якая можа паслужыць наглядным, і вельмі павучальным прыкладам для тых старшакласнікаў, якія жадаюць падпрацаваць летам у не правераных працадаўцаў.
Старшакласнік, паспяхова здаўшы экзамены, вырашыў падпрацаваць на найбліжэйшай будоўлі. Там будаваўся вялікі шматпавярховы дом. Знайшоўшы «галоўнага», школьнік без працы дамовіўся ўладкавацца на пасаду подсобника, так як меў моцнае целасклад, ды і грошы былі патрэбныя. Вось толькі, не збянтэжыў яго адзін факт: «працадаўца» паставіў умову, што разлічыцца адразу, за тры месяцы, у канцы жніўня, так як «спонсары», часам, «падводзяць з фінансаваннем».
Старшакласніку варта было б насцярожыцца, так як гэта прамое парушэнне працоўнага заканадаўства, ды і, дагавор яму, ніхто не прапанаваў падпісаць. Усё было ў вуснай форме. Не збянтэжыла яго і той факт, што, ужо працуючы, ён не ўбачыў ні адзінага «земляка». Практычна, усе работнікі былі з «брацкіх ўсходніх сонечных рэспублік». Бацькам, натуральна, ён нічога не сказаў. Толькі паабяцаў, што ў канцы лета, сам сабе купіць новы модны гаджэт. Яшчэ б, бо «працадаўца» паабяцаў яму 60 тыс. рублёў за 3 месяцы працы! І тут, «аслеплены» сумай, школьнік, не насцярожыўся.Няўжо не зразумела, што ніхто не будзе плаціць такія грошы за просты, не кваліфікаваны праца?
Няшчасны падлетак, нічога не падазраючы, працаваў з усіх сіл тры месяцы, марачы, як ён будзе выхваляцца перад аднагодкамі, у верасні, новенькім мабільным тэлефонам. Але, як вядома, лёс вельмі складана перахітрыць. Калі прыйшоў час разліку, «працадаўца», проста выгнаў яго сілком, прыстрашыўшы, што падасць на яго ў Суд, за сапсаваную тэхніку і інструмент. І сведкі знойдуцца.
Няшчаснаму старшакласніку нічога не заставалася, як усё расказаць бацькам. Тыя, вядома ж, адразу звярнуліся ў міліцыю, але там толькі развялі рукамі: нічога не можам зрабіць. Падлетка ніхто працаваць не прымушаў, ён усё рабіў добраахвотна. А па нагоды аплаты працы... Так, не ж афіцыйнага пісьмовага пацверджання. А слова, як вядома, «да справы не прышываюцца». Ды і будаўнікі не пацвярджаюць той факт, што ён усё лета там працаваў.
Адным словам, так нічога даказаць і не ўдалося. Так, варта, шукаць падобную працу, не параіўшыся з бацькамі, і не паставіўшы іх у вядомасць?
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 14.06.2018
|
| Переглядів: 896
| Рейтинг: 1.0/1 |
|
