Ўсю сваю жыцце чалавек імкнецца дамагчыся сваіх мэтаў. Падчас імкнення да іх, ён можа рабіць памылкі. Многія адкрыцця адбыліся ў выніку памылак. Але некаторыя памылкі могуць прывесці да непапраўных наступстваў. За свае памылкі людзі расплачваюцца па-рознаму. Але заўсёды гэта прымушае нас задумацца і зрабіць у жыцці пэўныя высновы. Часта, за паўсядзённасцю сваіх спраў людзі забываюць, што сапраўды каштоўна, а што другасна. І калі чалавек своечасова не спыніцца, то можа надысці момант, калі гэта будзе позна.Гэта будзе самай вялікай памылкай, наступствы якой выклічуць душэўныя пакуты.
Чалавек можа рабіць памылкі на шляху прасоўвання навукі? Дакажу маю думку, звярнуўшыся да аповесці Міхаіла Афанасьевіча Булгакава «Сабачае сэрца». Прафесар Філіп Филлипович Праабражэнскі хацеў распрацаваць рашэнне праблемы амаладжэння шляхам перасадкі органаў. Прафесар падабраў на вуліцы сабаку Шарыка. Яму ён правёў перасадку гіпофізу. З прычыны гэтага сабака стаў очеловечиваться і стаў Полиграфом Полиграфовичем Шарыкавым. З часам ён стаў пераймаць якасці чалавека, у якога быў узяты гіпофіз. Гэты чалавек быў злодзеем-рэцыдывістам, алкаголікам і дэбашырам.Праабражэнскі не адразу ўсвядоміў, што мяняць прыроду нельга. Толькі пасля здзяйснення памылкі прафесар гэта зразумеў. Цана памылкі прафесара Праабражэнскага – стварэнне амаральнай істоты.
На шляху пазнання свету не варта забываць аб сваіх блізкіх. Дакажу сваю думку на прыкладзе аповяду Канстанціна Георгіевіча Паўстоўскага «Тэлеграма». Кацярына Пятроўна жыла ў вёсцы Забор'е, а яе дачка Насця ў Ленінградзе. Насця бачылася са сваёй мамай тры гады таму. Кацярына Пятроўна вельмі рэдка пісала сваёй дачкі - не хацела перашкаджаць, але думала пра яе ўвесь час. Насця таксама не пісала. Кацярына Пятроўна вырашыла напісаць ліст дачкі з просьбай прыехаць. Прачытаўшы ліст мамы, Насця падумала пра дарозе ў сяло, аб сумных днях у вёсцы, а не аб сваёй маме, і вырашыла не ехаць.Калі Насця даведалася, што яе мама «памірае», то неадкладна адправілася да яе. Але спазнілася. Яна прыехала на другі дзень пасля пахавання і заспела толькі магільны пагорак. А потым проревела ўсю ноч. Насця адчувала віну, невыносны цяжар. Яна не паспела своечасова прыехаць, не паспела сказаць што-то важнае маме і не развіталася з ёй. Такое стаўленне да сваёй маці і стала яе памылкай. Цаной памылкі для Насці сталі мукі сумлення.
Такім чынам, можна зрабіць выснову аб тым, што на шляху пазнання свету, кошт памылак можа быць рознай. І толькі ад чалавека залежыць, якой яна будзе.
