Якім старшакласніка бачаць іншыя (Сачыненне–разважанне)
Як вядома, што кожны чалавек мае права на ўласнае меркаванне. Гэта распаўсюджваецца і на тую частку, якое яго меркаванне аб навакольных. Каго-то ен можа лічыць вернымі сябрамі, знаёмымі, каго-то, так сабе, выпадковымі сустрэчнымі «па жыцці», а каго-то і зусім, ворагамі. Але, на жаль, мала хто ўспрымае той факт, што школьніка самага бачаць навакольныя. Бо, у чалавека ўсяго адна пара вачэй, а ў навакольных – тысячы.
Для каго-то сам старшакласнік можа быць добрым і адданым сябрам, для каго-то – прыяцелем. А хто-то яго і зусім бачыць не жадае. Ды ўжо, людзі сустракаюцца розныя.
Але, па-за ўсякім сумневам, бацькі бачаць свайго дзіцяці самым лепшым і самым шчаслівым. Нават, калі ён часам бывае не мае рацыю, нават, калі ён здзяйсняе памылкі або, таго горш – злачынства, бацькі заўсёды і пры любых абставінах будуць на яго баку.
Якім жа трэба быць, каб людзі казалі пра цябе толькі добрае, ставілі ў прыклад, і ў цябе быў высокі і непарушны аўтарытэт? Тут, як ні дзіўна, усё вельмі проста. Трэба заўсёды рабіць людзям дабро ці, хоць бы, спрабаваць гэта рабіць.
Чалавек, які ветлівы, добры, спагадлівы, заўсёды будзе ў людзей у пашане.
Але, на жаль, ёсць і такія людзі, якія пастаянна выкарыстоўваюць іншых для таго, каб атрымаць сабе што-то наўзамен. Гэта самыя сапраўдныя прагматисты. З аднаго боку, яны не парушаюць сацыяльных нормаў і забаронаў, але з іншага, іхняе паводзіны можа выклікаць велізарную буру абурэння.
Прывядзем не вялікі прыклад. Бабулька ў грамадскім транспарце просіць старшакласніка саступіць месца, спасылаючыся на тое, што яе вельмі баляць ногі. А старшакласнік адказвае, што ён не збіраецца гэтага рабіць, так як ён заплаціў за праезд, і стаяць не збіраецца, а ў яе і так праезд бясплатны.
З аднаго боку, вядома, хлопец правоў. Ён аплаціў праезд. Але, з іншага, ён парушае маральна-этычныя нормы ў грамадстве, чым выклікае буру абурэння.
Іншы прыклад. Мужчыну на вуліцы стала дрэнна, магчыма, «прыхапіла» сэрца. Ён просіць якая праходзіць побач, старшеклассницу, даць мабільны, каб выклікаць хуткую. Або, хай сама выкліча. Дзяўчына ж, у адказ кажа, што ёй бацькі строга забаранілі размаўляць з незнаёмымі мужчынамі, і нікуды яна тэлефанаваць не будзе. А калі ён будзе настойваць, то яна выкліча паліцыю і напіша заяву аб дамаганні.
Вядома, дзяўчынка шануе навучанні бацькоў, але, з іншага боку, яна адмаўляецца дапамагчы чалавеку, які трапіў у небяспечную сітуацыю.
Якія ж можна зрабіць высновы з усяго гэтага? Трэба паводзіць сябе так, і рабіць такія ўчынкі, каб цябе не было сорамна за сябе, а тваім бацькам – за цябе. І пачынаць рабіць гэта трэба менавіта, са школьнай лавы.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 747
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
