З тых часоў, як чалавецтва пазнаёмілася з самім паняццем мастацтва, усе пісьменнікі, паэты, мастакі, кампазітары, абавязкова надавалі ў сваёй творчасці месца гэтаму пачуццю, здольнаму сабой засланяць ўсе іншыя пачуцці, іспытываемые персанажам. Кожны з іх імкнуўся сваімі творамі прадэманстраваць прыгажосць гэтага пачуцця ў параўнанні з астатнімі. Пры гэтым яны заўсёды з гатоўнасцю разглядалі любоў у многіх яе праявах. Бо яна магла б быць першай, чарговы або нават апошняй, поўнай запалу і звязаных з ёй жорсткіх праяў або пяшчотнай і ўлагоджанай, зразумела узаемным або неўзаемным пачуццём, спальваюць героя знутры.
І.А. Бунін і А.І. Купрын ў сваёй творчасці выступілі сапраўднымі спецыялістамі, гатовымі паказаць каханне на старонках сваіх твораў, як ўзвышанае і выдатнае пачуццё. Мабыць, ніхто не змог бы напісаць пра каханне, надаючы гэтаму пачуццю падобныя адценні, так, як пісалі гэтыя двое. Сваёй прыгажосцю і непаўторнасцю зыходзіць каханне, намаляваная імі ў сваіх творах.
Пры параўнанні з іншымі пачуццямі І.А. Бунін адлюстроўвае каханне непаўторнай, надаючы гэтаму самыя жывыя фарбы і ўкладваючы ў працэс апісання усё сваё майстэрства. Пры гэтым пісьменнік надзяляе пачуццё любові пэўнай трагічнасцю і пры гэтым лічыць яе найбольш выдатным пачуццём, якое можа адчуваць любы чалавек. З-пад яго пяра выходзяць настолькі нясцерпна-салодкія пачуцці, што падобныя іх праявы проста не могуць доўгачасова працягвацца. У А.І. Купрына гэтая сувязь з трагічнасцю выказана яшчэ ярчэй. У яго творах каханне звычайна не ў стане вытрымаць сутыкнення з рэальнасцю. Пры гэтым ён узводзіць пачуццё ў ранг абсалютнага, здольнага пераважыць нават пачуццё абсалютнага канца (г.зн. смерці героя), але робіць гэта настолькі вытанчана, што гэта накрывае чытача з галавой. напрыклад,у яго «Гранатовый браслет» ён ясным чынам падкрэслівае пачуццё свайго персанажа, якое здольна перасяліцца ў душу чытача і прымацца ім ці ледзь не як сваё ўласнае адчуванне.
Значнай часткі твораў абодвух майстроў звыклым з'яўляецца трагічны канец. Аднак гэта лішні раз падкрэслівае практычна вечны характар любові, нават у параўнанні са смерцю. У творчасці названых пісьменнікаў літаральна апяваецца пачуццё паўнавартаснай і сапраўднага кахання.
