Канфлікты старшакласнікаў і дарослых (Сачыненне–разважанне)
Падобная сітуацыя, калі зрабіць экскурс у гісторыю, існавала заўсёды. І, падобна на тое, што вырашыць яе, не придаваясь розных кампрамісаў, проста немагчыма.
Разгледзім некаторыя сітуацыі.
Маці, ці бацька, просяць сына, калі той вернецца з заняткаў, зрабіць некаторую працу. Пры гэтым, скрупулёзна тлумачаць, як менавіта яе зрабіць, каб сапраўды, атрымалася. Што ж робіць старшакласнік? Спачатку, ён крыўдзіцца на тое, што яму ўсё так дэталёва тлумачаць. Маўляў, ён ужо дарослы, нічога яму не трэба тлумачыць, ён сам усё ўмее і г. д. Ён, натуральна, «прапускаючы міма вушэй» усё тое, што яму распавялі і паказалі бацькі, пачынае гэта рабіць па-свойму. Зусім не цяжка здагадацца, што ў яго нічога не атрымліваецца, і ён проста ўсё сапсаваў.
Наступная сітуацыя. Гэтак жа, старшакласніка або старшеклассницу, бацькі просяць што-то дапамагчы, але атрымліваюць у адказ адмову. Матывіроўка, у гэтым выпадку, можа быць самая разнастайная. «Бессэнсоўна», «А для чаго гэта трэба», «А што, менавіта, я гэта павінен рабіць? Чаму, я?» і г. д. Адгаворак, як ужо гаварылася, можа быць, колькі заўгодна. Мэта адна - нічога не рабіць.
Што ж служыць «віной» падобным сітуацыях, якія перарастаюць у канфлікты?
У першую чаргу, гэта тое, што падлетак ніяк і ні ў якую не хоча прызнаць тое, што ў яго яшчэ сапраўды, вельмі мала вопыту і спрыту ў многіх справах. Ён хоча здавацца дарослымі, мужнасць іхняя і г. д. Але, толкам, сам не разумее, як гэта можна выказаць. Ён не лічыць, што яго «поўная незалежнасць», а, прасцей кажучы, ўпартасць, проста спараджае канфлікт, тым больш, што ён не мае рацыю. Ён лічыць сябе абсалютна правым, заўсёды і ва ўсім.
Сапраўды, дзіцячае і падлеткавае самалюбства і годнасць вельмі ранімыя, яны яшчэ не сфармаваныя, і калі яму кажуць, як і што рабіць, то для падлетка гэта лічыцца, ці ледзь, не знявагай. А ці не прасцей, паслухаць старэйшых, і навучыцца?
Калі разглядаць другую сітуацыю, то тут наогул усё проста да банальнасці. Віна падобнай сітуацыі, якая і выклікала канфлікт – простая лянота. Падлетак проста, нічога не хоча рабіць, і шукае любыя прычыны, каб апраўдаць свае паводзіны. Але, калі ўдумацца, то ці варта сябе так паводзіць?Бо, як вядома, «пасееш звычку – пажнеш лёс!» Калі чалавек, з самага дзяцінства, сістэматычна прывучае сябе нічога не рабіць, шукаць для сябе ўсялякія апраўдання, а ўжо, тым больш, «перакладаць» сваю працу і абавязкі на іншых людзей, то можна без працы здагадацца, што з такога чалавека нічога не атрымацца. У канчатковым выніку, ад яго пачнуць адварочвацца людзі, і, у рэшце рэшт, ён застанецца адзін. Пройдзе не шмат часу, і ён, не толькі каму-то, ён сам сабе перастане быць патрэбным.
Так, варта падобнае паводзіны такога жаласнага выніку? Ці Не прасцей, вучыцца, назапашваць веды і рабіць усё тое, аб чым просяць бацькі? Бо, як вядома, яны ніколі не папросяць зрабіць што-то дрэннае. Можа, варта да іх прыслухацца?
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 1267
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
