Сучасны свет пастаянна адкрывае розныя візуальныя карцінкі – прыроды, краін, віртуальнай рэальнасці і іншага - з дапамогай тэлебачання. На дадзены момант аб чым толькі не здымалі фільмы: эпічнае фэнтэзі (Уладар кольцаў і Гары Потэр), фільмы пра космас і прышэльцах (Аватар, Гравітацыя), маштабныя драмы (Тытанік), крывавыя жахі (Піла), містычныя трылеры (Званок) - так і шмат усяго іншага. Калі пачнеш пералічваць – і дня не хопіць, і ўсё роўна што-небудзь забудзеш.
Я, як вы зразумелі, лічу сябе кінаманам, нават хутчэй аматарскім кинокритиком. Пастаянна гляджу новыя фільмы, але не бяздумна, а аналізуючы. Мне падабаецца ўключыць серыю фільмаў, як, напрыклад, «Моцны арэшак» і параўноўваць працу рэжысёраў – вылучаючы для сябе слабыя і моцныя бакі таго ці іншага рэжысёра. Яшчэ мне падабаецца крытыкаваць лагічнасць фільма – калі мы садзімся з кампаніяй людзей глядзець кінастужку, менавіта я пачынаю бурчэць з нагоды дзеянняў галоўных герояў.
Я люблю цяперашнюю кіно індустрыю значна больш, чым кіно да 1990. Так, было знята шмат добрых карцін у Савецкім Саюзе – такіх камедый, як «Іван Васільевіч мяняе прафесію», «Каўказская палонніца» і іншыя. Але фільмы гэтага ж часу, але замежныя мяне не чапляюць, хіба што «У джазе толькі дзяўчаты» - цікавая камедыя з чароўнай Мерлін Манро.
У мяне ёсць любімыя рэжысёры – гэта Квенцін Таранціна («Крымінальнае чытво» і «Байцоўскі клуб» нягледзячы на сваю прастату, вельмі філасофскія), Роберт Земекіс («Назад у будучыню» адзін з самых культавых фільмаў), Пітэр Джэксан (яго працы над «Уладаром кольцаў» і «Хоббитом» - ўнікальныя).
Мне здаецца, што самае галоўнае, каб у фільме быў сэнс, і быў пасыл. Калі будуць гэтыя фактары – то фільм будзе хоць бы нядрэнным (таму што ў цяперашні час вельмі важная візуальная карцінка і спецэфекты). Калі будуць улічаныя і гэтыя фактары – то фільм будзе якасным.
Вельмі шкада, што цяпер кіно карпарацыі арыентуюцца на чалавека, які мала чаго ведае і мала чаго хоча. Таму шмат фільмаў, у якіх задумвацца аб сюжэце не варта – толькі настрой сапсуеш.
Я хачу, каб фільмы, якія здымаліся б цяпер неслі сэнс. Я лічу, што ў фільмах прызначаных для дзіцячага прагляду было менш гумару, звязанага з туалетам – таму мне не спадабаўся «Шрэк».
І я спадзяюся, што рэжысёры зразумеюць, што правільнае кіно натхняе і павышае ўзровень інтэлекту, а няправільнае кіно забівае ў людзях чалавечнасць, прымушаючы іх дэградаваць.
