У аповесці «Вёска» (1910) Бунін адлюстраваў змены ў жыцці Расіі, у жыцці сялян і мяшчан, прадчуванне гібелі сялянскай вёскі, гібелі старой Расіі.
У аповесці аўтар апісвае несуцяшальную карціну галечы рускай вёскі, рускага народа. Бунін у дадзеным творы адлюстроўвае не проста вясковых жыхароў, а душу рускага народа (сялянскага і мяшчанскага саслоўя), яе своеасаблівыя рысы, рысы нацыянальнага характару рускага чалавека.
Асаблівасцю аповесці Буніна з'яўляецца асвятленне самых цёмных бакоў жыцця рускай вёскі: жорсткіх нораваў і звычаяў народа, глупства вясковых мужыкоў, беднасці і закаснеласці. Бунін фактычна першым з сваіх сучаснікаў паказаў у сваім творы жыццё рускага народа, рускай вёскі без прыкрас, абсалютна не ідэалізуючы яе.
У «Вёсцы» няма выразнага сюжэтнага дзеяння, пэўнай расказчыка, няма і выразнага канфлікту, рухаючага дзеянне. Эпізоды бескарысных сутычак мужыкоў з збяднелы дваранамі чаргуюцца са сцэнамі паўсядзённага вясковага жыцця ва ўсёй яе красе. Аўтар апісвае Дурновку вачыма сваіх герояў – Ціхана і Кузьмы Красовых. Менавіта праз прызму ўспрымання герояў, праз іх палеміку чытач зможа ўбачыць сапраўдны аблічча рускай вёскі. Жыццё вёскі ў перыяд насоўваецца рэвалюцыі па-сапраўднаму вельмі кепскі, не ведае шляху далейшага развіцця, можна сказаць, што вёска асуджана на немінучую гібель.Больш няма ніякай надзеі на адраджэнне. Жыхары расейскай вёскі ператварыліся ў сапраўдных дзікуноў, тупых, прагных, запалоханых людзей, якія не маюць у сілу не залежных ад іх абставінаў надзей на будучыню.
| 
