Не стамлюся сачыць, каб Вечны агонь не згас...
Вечны агонь для нас, гэта сімвал памяці аб людзях, загінуўшых у Вялікай Айчыннай Вайне. Вечны агонь для нас, гэта сімвал памяці аб тых, хто выжыў на палях бітваў байцоў, якія перажылі вайну ў гарадах і вёсках мірных жыхарах, і якая перамагла цэлай краіне.
Асабіста для мяне, памяць аб Вялікай Айчыннай вайне вельмі важная. І няхай цяпер прынята аспрэчваць многія гістарычныя факты. І няхай, грунтуючыся на гістарычных дакументах, гісторыя гэтай страшнай вайны, моцна адрозніваецца ад той карцінкі, якую выкладалі ў школах, калі вучылася мая маці, або бабуля, да прыкладу.
Для мяне існуе адзін відавочны факт - вайна была. Фашысты спрабавалі захапіць тэрыторыю маёй Радзімы, і мае продкі абаранілі яе. Кропка. І кожны, хто ўдзельнічаў тады, варты памяці, павагі і падзякі. Кожны! Хто ваяваў на фронце, хто ратаваў і лячыў параненых, хто працаваў па 15 гадзін у суткі ў тыле на ваенных заводах. Мы павінны памятаць аб іх подзвігу. Мы павінны вывучаць гісторыю, каб яна не паўтарылася. Мы павінны берагчы Вечны агонь, які гарыць ужо 72 гады, і не згасне, я спадзяюся, ніколі.
Але акрамя падтрымання Вечнага агню, акрамя парадаў на 9 мая, наша памяць павінна выяўляцца і ў іншай плоскасці. Да жаль, многія, хто абараняў нас тады, жывуць не ў самых добрых умовах. Да параду ў сталіцы, дабіраюцца адзінкі, астатнія ў сілу ўзросту, фізічнага і матэрыяльнага становішча застаюцца па хатах. У чатырох сценах. Дзе ў лепшым выпадку ёсць дзеці, унукі - сям'я. А ёсць і адзінокія. Якім не з кім і словам перемолвиться. І гэта жудасна! Пакласці сваё здароўе, маладосць, абараняючы Радзіму. І аказацца нікому не патрэбным на схіле гадоў. Мы проста абавязаны клапаціцца аб такіх ветэранах.І ў гэтым будзе заключацца наша павага, наша падзяка.
Нават калі клопат будзе абмежаваная наведваннем іх дома. Дробнай бытавой дапамогай. Магчыма, невялікімі прадуктовымі падарункамі. Я ведаю, практычна ў кожным горадзе ёсць супольнасці, якія дапамагаюць ветэранам. Старым практычна жыццёва неабходна, каб было каму іх слухаць. І не толькі на 9 мая. Увесь год. А можна дапамагаць ім дабірацца да таго самага Вечнага агню. Упэўнены, ім ёсць каго ўспомніць, і каму пакласці кветкі. А тых, хто яшчэ бадзёры і моцны духам, трэба абавязкова запрашаць на сустрэчу з вучнямі школ, на адкрытыя ўрокі, дзе ветэраны маглі б расказаць пра бітвы, подзвігі і Перамогі.Каб цяперашняя моладзь слухала. Каб памяталі!
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 1356
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
