Сачыненне для 11 класа на тэму «Неўзаемнае каханне».
З старажытных часоў каханне займае важнае месца ў жыцці кожнага чалавека. У гэтага пачуцці, як і ў медалі, ёсць два бакі: адна здольная падарыць нечуванае шчасце, а другая зрынуць у глыбокае адчай.
Як бы моцна мы ні любілі чалавека, не ў нашых сілах прымусіць яго палюбіць нас у адказ, калі ён не адчувае да нас цёплых пачуццяў. Каханне не падпарадкоўваецца ні моцы, ні розуму: яна падуладная толькі сабе самой. Яна параўнальная з хвалюючымі хвалямі акіяна і бурным ветрам, таму што яна ніяк не кантралюецца. Стаўшы аб'ектам неўзаемнае каханне, чалавек імкнецца выкінуць з галавы прадмет свайго любові, забыцца пра яго існавання, але, як правіла, усе спробы дарэмныя.
У мастацкай літаратуры можна знайсці нямала прыкладаў неўзаемнае каханне. Звернемся да твора А. І. Купрына «Гранатавы бранзалет». Звычайны чыноўнік быў горача закаханы ў княгіню, але, на жаль, гэтая любоў была неўзаемнае. Калі яму забаранілі пісаць княгіні і прама забаранілі праяўляць свае пачуцці, ён пакончыў з сабой, бо без яе жыццё не мела ніякага сэнсу.
Адносіны Таццяны і Яўгена ў творы А. С. Пушкіна «Яўген Анегін» з'яўляюцца яркім прыкладам неўзаемнае каханне. Калі Таццяна адправіла Анегін ліст з прызнаннем у сваіх пачуццях, ён не толькі не адказаў ёй узаемнасцю, але і адчытаў яе за гэты ўчынак. Пасля Анегін закахаўся ў Таццяны, але было ўжо занадта позна – яна выйшла замуж. Так, ён асудзіў на пакуты іх абодвух.
Неўзаемнае каханне пакідае шмат ран на сэрцы чалавека, наносячы цяжкія ўдары па самалюбстве. Адрынуты чалавек адчувае сваю бездапаможнасць і безвыходнасць, бо немагчыма прымусіць кагосьці палюбіць сябе.
