Праблема каштоўнасці дзяцінства
Дзяцінства – адзін з самых чароўных і запамінальных перыядаў у жыцці большасці людзей. У тэксце. Д. А. Граніна, рускага пісьменніка, грамадскага дзеяча, падымаецца праблема каштоўнасці дзяцінства.
Раскрываючы дадзеную праблему, аўтар піша, што «дзяцінства – самастойнае царства, асобная краіна, незалежная ад дарослага будучыні». Д. А. Гранин адзначае, што ў гэты перыяд здаецца, быццам увесь свет уладкованы для цябе, бо тады яшчэ няма ні абавязкаў, ні пачуцця абавязку. Пісьменнік звяртае нашу ўвагу на тое, што ў дзяцінстве лірычны герой мог рабіць, што душы заўгодна: бегчы невядома куды, ляжаць у поле, ляцець разам з аблокамі, «сплываць» у краіну Фенімора Купера ці Джэка Лондана. Аўтар дае чытачу зразумець, што дзяцінства – гэта час свабоды.
Па словах Д. А. Граніна, «дзяцінства застаецца галоўным і з гадамі толькі прыгажэе». Аўтар піша, што ў дзяцінстве не было, ні разумення каштоўнасці любові і дружбы, ні славы, ні падарожжаў, была толькі сапраўдная жыццё. Аўтар адзначае, што «дзяцінства – гэта чорны хлеб», якога потым не было. Рускі савецкі пісьменнік звяртае нашу ўвагу на тое, што ежа з дзяцінства абавязкова куды-то знікае. Д. А. Гранин даносіць да чытача думку, што ў дзяцінстве было што-то неверагоднае і чароўнае, што з часам у многіх дарослых застаецца толькі ва ўспамінах.
Пазіцыя аўтара гранічна ясная. Д. А. Гранин лічыць, што дзяцінства – гэта пара знешняй і ўнутранай свабоды, пара радасці, захаплення і цудаў.
Я згодная з аўтарам. Бо менавіта ў дзяцінстве, пакуль яшчэ не з'явіліся розныя абавязкі, чалавек можа займацца чым заўгодна, а ўсё дрэннае, што здарылася ў дзяцінстве, добра запамінаецца і адкладаецца ў памяці.
Для доказу маёй думкі прывяду ў прыклад раман І. А. Ганчарова «Абломаў». Галоўнаму герою І. І. Обломову сніцца яго радзіма – вёска Абломаўка. Менавіта там ён правёў сваё бесклапотнае дзяцінства, у якім не было ні трывогі, ні бурнай дзейнасці. У маленькага Абломава не было ніякіх абавязкаў – за яго ўсё рабілі нянькі і слугі. Ілля Ільіч забыўся, што спачатку ён быў вельмі жвавым дзіцем, але з-за строгага назірання і частых забаронаў прывык да павольнай і спакойна якая працякае жыцця. І. І.Абломаў вырас летуценнікам, а сваю родную Обломовку, у якой ён пасталеў, у сне бачыць зямным раем.
З часам дрэннае забываецца, дзеці ўспрымаюць жыццё інакш, чым дарослыя. Прывяду прыклад з замежнай літаратуры.
У якасці другога прыкладу, даводзіць маю думку, прывяду філасофскую казку Антуана дэ Сэнт-Экзюперы «Маленькі прынц». Вядомы французскі пісьменнік ўсхваляе дзяцінства і піша пра тое, што дзеці ўмеюць бачыць цудоўнае ў звычайным. Так, напрыклад, дарослыя не могуць убачыць баранчыка скрозь сценкі скрыні, на гэта здольныя толькі дзеці. Толькі дзіця бачыць на малюнку ўдава звонку і знутры, а не капялюш. Да жаль, вельмі часта гэта ўменне знікае з узростам. Аўтар даносіць да чытача, што дзяцінства – гэта час ўнутранай свабоды.
Такім чынам, дзяцінства – гэта і ёсць сапраўднае жыццё, выдатны час свабоды.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 1621
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
