Праблема праявы пачуцці раскаяння (па тэксце В. П. Астаф'ева)
Згрызоты сумлення, іспытываемые чалавекам пасля здзяйснення ганебнага правіны, з'яўляюцца вынікам раскаяння – пачуцці віны перад іншымі людзьмі, а таксама, што больш важна, перад самім сабой. Віктар Пятровіч Астаф'еў, выбітны савецкі і расійскі пісьменнік, падымае ў тэксце праблему праявы пачуцці раскаяння.
Разважаючы над праблемай, аўтар прыводзіць выпадак з свайго дзяцінства, праведзенага ў дзіцячым доме. Будучы раздражнёны ні на чый не падобным голасам, ён са словамі абурэння вырваў відэлец рэпрадуктара з разеткі, чым выклікаў якое спачувае стаўленне дзятвы да яго ўчынку. Аднак, праз шмат гадоў, стаўшы дарослым чалавекам, аўтар шкадуе аб тым, што некалі ў дзяцінстве ён абразіў Надзею Обухову, спявачку, якая цяпер з'яўляецца яго самай любімай выканаўцай, над чыімі песнямі ён не раз плакаў.
Так, крок за крокам, прыходзіш да разумення аўтарскай пазіцыі. Яна заключаецца ў тым, што чалавек, які раскаяўся ў сваіх учынках, больш не здзяйсняе іх. Раскаянне трэба, перш за ўсё, для таго, каб дараваць сябе.
Я цалкам згодны з пазіцыяй аўтара. Я лічу, што раскаяўся ў учыненых правінах чалавек, больш не зробіць іх. Таму што, пакаяўшыся, чалавек ачышчае сваё сумленне.
Для доказу сваіх думак звярнуся да рамана Фёдара Міхайлавіча Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне». Радзівон Раскольнікаў па сваёй амаральнай тэорыі забівае старую-працэнтніцу. Раскаяцца ў здзейсненым злачынстве яму дапамагае Соня Мармеладова, якая сілай свайго духу ставіць Раскольнікава на шлях выпраўлення. Радзівону спатрэбілася шмат мужнасці, каб прызнаць памылкі, перад следчым, Богам, а самае галоўнае перад самім сабой.
Яшчэ адным прыкладам, даказваюць сваю кропку гледжання, можа з'яўляцца аповяд Віктара Пятровіча Астаф'ева «Конь з ружовай грывай». Галоўны герой хлопчык Віця, падагрэты левонтьевскими дзеткамі, вырашаецца на тое, каб падмануць бабулю. Віця кладзе на дно кошыкі з суніцамі, якую бабуля хацела прадаць у горадзе, траву. Але сумленне мучыць дзіцяці адразу ж, як толькі ён здзейсніў падман. Віцю дрэнна спіцца ноччу і раніцой ён цвёрда вырашаецца прызнацца, але не паспявае, так як бабуля ўжо з'ехала ў горад. Па вяртанні бабулі Віця горка плача і раскайваецца ў зробленым учынку.І бабуля, бачачы шчырае раскаянне хлопчыка, усё ж дорыць яму пернік – каня з ружовай грывай, аб якім ён марыў. Гэты выпадак стаў добрым маральным урокам для Віці.
Такім чынам, раскаяўшыся ў дасканалым правіне, чалавек становіцца на шлях выпраўлення.
p/s Сачыненне напісана па тэксце В. П. Астаф'ева
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 656
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
