Праблема ўспрымання дзяцінства як шчаслівай пары
"Дзяцінства — гэта першая сустрэча чалавека з светам і самім сабой, гэта ўвогуле першая рэакцыя на быццё", - сцвярджаў Васіль Васільевіч Разанаў, рускі рэлігійны філосаф, літаратурны крытык і публіцыст. Дзяцінства не раз станавілася прадметам разважанняў філосафаў і пісьменнікаў.
Так, у тэксце Д. А. Граніна падымаецца праблема ўспрымання дзяцінства як шчаслівай пары.
Аўтар раскрывае дадзеную праблему, разважаючы аб тым бесклапотным часе, калі не было ні абавязкаў, ні пачуцця абавязку. Бо дзіця ўспрымае навакольны свет па-свойму: яму здаецца, што ўсе вакол зроблена толькі для яго аднаго. Ён адчувае пачуццё свабоды і захаплення. Аўтар упэўнены, што дзяцінства з'яўляецца самай шчаслівай часам у жыцці чалавека.
Аўтарская пазіцыя мне зразумелая. Д. Гранин лічыць, што ўсе дарослыя ўспрымаюць дзяцінства як шчаслівую пару.
Я лічу, што дзяцінства счастливейшая пара, таму што менавіта ў гэты перыяд дзецям надаецца шмат увагі, яны бесклапотныя і поўныя энергіі.
Дакажу сваю думку прыкладам з рамана Л. Н. Талстога «Вайна і свет», дзе перад намі паўстае трынаццацігадовая Наташа, яна поўная пачуццяў і эмоцый і імкнецца ўсюды паспець: вось яна суцяшае Соню або наіўна, па-дзіцячаму, няўмела тлумачыцца ў каханні Барыса, праз хвіліну спявае раманс «Ключ» у дуэце з Мікалаем або танчыць з П'ерам. Наташа Растова яшчэ зусім дзіця, яе погляд поўны радасці, святла, любові да навакольнага свету і людзям.
У аўтабіяграфічнай аповесці «Дзяцінства» Л. Н. Талстой апісвае жыццё Николеньки Иртеньева, які на старонках творы расце, любіць і ненавідзіць, атрымлівае першыя жыццёвыя ўрокі. Маленькі герой акружаны любоўю і клопатам сваіх блізкіх – матулі, гувернёра, няні. Пад іх уплывам Николенька расце добрым хлопчыкам. Ён шчаслівы.
Такім чынам, можна зрабіць выснову, што дзяцінства счастливейшая пара, напоўненая святлом і радасцю штодзённых адкрыццяў.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 701
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
