Праблема жорсткасці вайны
Вайна - страшнае слова. Вайна забірае тысячы нявінных жыццяў, ламае лёсы, прыносіць фізічныя і маральныя пакуты. А ці стаяць усе глабальныя мэты хоць бы аднаго чалавечага жыцця? Б. Л. Васільеў, рускі пісьменнік, падымае ў тэксце праблему жорсткасці вайны.
Аўтар хоча звярнуць увагу чытачоў на адвагу якія змагаліся. Для гэтага Барыс Васільеў пераказвае легенду аб невядомым салдаце, які абараняў Брэсцкую крэпасць ад немцаў. Аўтар захапляецца адвагай абаронцы, бо дзеля выратавання Радзімы ён змагаўся ў адзіночку. «Год баёў у невядомасці, без суседзяў злева і справа, без загадаў і тылоў, без змены і лістоў з дому».
Барыс Васільеў распавядае таксама аб старой жанчыне, якая страціла на вайне сына Мікалая і кожны год 22 чэрвеня прыязджае ў Брэст. Аўтар адзначае, што жанчына не сыходзіць з вакзала, а ўвесь дзень чытае надпіс на пліце, якая вісіць ля ўваходу на вакзал. Б. Л. Васільеў хоча паказаць, наколькі важна жанчыне ведаць, што яе сын быў годным абаронцам Айчыны. «Не трэба ёй нічога тлумачыць: не так ужо важна, дзе ляжаць нашы сыны. Важна толькі тое, за што яны змагаліся».
Пазіцыя аўтара зразумелая. Вайна – гэта жорсткае выпрабаванне, страшная пара, якая забірае жыцці адважных абаронцаў і нявінных бяззбройных людзей.
Я цалкам згодная з меркаваннем аўтара. Немагчыма пераацаніць жорсткасць вайны, бо яна забірае самае дарагое, што ёсць у чалавека, – жыццё.
Дакажу сваю думку, звярнуўшыся да рамана-эпапеі Льва Мікалаевіча Талстога «Вайна і свет», у якой апісаны падзеі вайны 1812 года. Пеця Растоў яшчэ зусім юны хлопчык. Але, бачачы небяспека, якая пагражае яго Радзіме, ён адважыўся ісці змагацца. Пеця папрасіў бацькі зладзіць яго на службу пад пагрозай ўцёкаў. Як ні спрабавала яго маці, княгіня Наталля Растова, ўгаварыць каханага сына адмовіцца ад гэтай ідэі, юны Растоў настаяў на сваім. Пеця пайшоў на вайну, але адтуль не вярнуўся. Ён загінуў годна, як сапраўдны воін, салдат. Але колькі болю прынесла смерць Пеці яго бацькам! Л. Н.Тоўстай гэтым эпізодам паказаў, як вайна забірала жыцці зусім юных хлопчыкаў.
Яшчэ адным прыкладам, які пацвярджае маю думку, з'яўляюцца падзеі Вялікай Айчыннай вайны. Калі абвясцілі аб яе пачатку, многія хлапчукі, ледзь скончыўшы школу, або нават не давучыцца, сыходзілі на фронт. Ім забаранялі з-за іх юнага ўзросту, але яны ўсё роўна ўцякалі, таму што ведалі, якая небяспека пагражае іх Радзіме. Савецкі Саюз перамог у гэтай вайне, але якой цаной! Дзясяткі мільёнаў забітых і параненых. У кожнай сям'і была страта, незаменная страта. Не стала бацькі, мужа, брата ці сына. Усе яны героі, бо, не шкадуючы жыцця, абаранялі Радзіму.Гэтая вайна не пашкадавала нікога, нават бяззбройных людзей у тыле, якія з нецярпеннем чакалі заканчэння таго жаху, што адбывалася вакол. Сярод іх таксама было нямала забітых.
Такім чынам, вайна – гэта страшнае з'ява, якога людзям варта пазбягаць, бо яе ахвяры – чалавечыя жыцці. Хочацца верыць, што ў будучыні такіх жорсткіх выпрабаванняў не паўторыцца.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 896
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
