Суббота
18.05.2024
08:36
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 11
Гостей: 11
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 11-ы клас

Ролю мары ў жыцці чалавека


Ролю мары ў жыцці сучаснага чалавека не варта недаацэньваць. Мара дае чалавеку крылы, дапамагае знайсці ў сабе сілы, каб ісці далей, калі ў жыцці не ўсё так вясёлкава, надае яркіх фарбаў. У любы мары ёсць некалькі дарог. Альбо яна ператвараецца ў мэту, да якой чалавек упарта ідзе. Альбо станавіцца прывіднай ілюзіяй, да якой немагчыма наблізіцца. Усё залежыць ад таго, аб чым мы марым, і што робім са сваёй марай. Але варта адзначыць, што ёсць і такія мары, якім не дадзена спраўдзіцца ў сілу якіх-небудзь абставінаў.

Аднойчы я падзялілася з адным маім знаёмым сваімі планамі на жыццё. Я сказала, чаго мару дабіцца ў жыцці. Ён спытаў мяне: «А гэта мара ці мэта?». І тады я ўпершыню задумалася: дзе мара заканчваецца і пачынаецца мэта? Я зразумела, што без мары складана навучыцца мэтанакіраванасці. Калі мы чаго-то моцна хочам, але, здаецца, што гэта немагчыма, часам, проста трэба прыкласці крыху больш высілкаў. У той жа час, калі мары так і застаюцца марамі, то толку мала. Такім чынам, у некаторай меры, мара – рухавік поспеху.

Але часам людзі надаюцца марам аб нязбытным. Такія мары толькі шкодзяць. Нельга жыць у свеце ілюзій і ўвесь час шкадаваць аб тым, што рэальнае жыццё далёкая ад мары. Сёння многія людзі знайшлі выратаванне для сябе ў віртуальным свеце, дзе можна выканаць усе, нават самыя нязбытныя мары. Я лічу, што такі падыход прыносіць больш шкоды. Уцякаючы ў свет ілюзій чалавек станавіцца непрыстасаваным да рэальнага жыцця. А часам гэта можа нашкодзіць і навакольным.

Часам мары людзей не спраўджваюцца не таму, што яны хочуць чагосьці нерэальнага, а ў сілу акалічнасцяў. Напрыклад, гераіня рамана «Ціхі Дон» Наталля марыла аб ціхім сямейным шчасце, але так яго і не даведалася. Здрада мужа балюча параніла яе, але нават тады яна не адмовілася ад сваёй мары. Аднак вайна ўнесла свае карэктывы. Я думаю, што калі мы ўпарта ідзем да сваёй мары, але нічога не атрымліваецца, ніколі не трэба адмаўляцца ад яе. Бо ў цяжкі час мара – святло, які вядзе нас наперад.

Без мары жыццё была б сумнай і шэрай. Менавіта мара з'яўляецца музай многіх мастакоў, пісьменнікаў, навукоўцаў і вынаходнікаў. Як сказаў Віктар Гюго: «Жывыя змагаюцца... А жывыя толькі тыя, чыё сэрца аддадзена ўзнёслай мары».


Категорія: 11-ы клас | Додано: 21.10.2019
Переглядів: 989 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar