Сачыненне на тэму «Дабро», 11-ы клас
Мая любімая бабуля кажа, што трэба адносіцца да людзей так, як я хачу, каб яны ставіліся да мяне. Калі я хачу атрымліваць ад людзей пазітыў, то павінен сам яго аддаваць людзям.
Быць добрым, гэта дапамагаць якія жывуць у нястачы, дзеліцца з тымі, хто ў гэтым мае патрэбу. Казаць словы падтрымкі, суцяшаць, і не патрабаваць нічога наўзамен. Цяпер я ўжо дарослы, і заўважаю, што людзі перасталі цаніць дабро. Некаторыя нават злоўжываюць ім.
Ужо шмат часу прайшло, але я памятаю адзін момант. Быў у мяне сябар. Сябравалі мы, здаецца, добра, разам гулялі, хадзілі ў госці адзін да аднаго. Але потым, што-то пайшло не так, і ён знайшоў сабе сябра больш цікавага, і стаў мяне ігнараваць, усяляк спрабаваў закрануць, пакрыўдзіць. Уся дружба і мая дабрыня да яго - выпарылася. Пасля гэтага я зразумеў, што многія добрыя справы людзі забываюць. Гэта паслужыла вопытам для мяне.
Да гэтага часу для мяне застаецца такое пытанне - а ці трэба быць добрым па адносінах да тым, хто агрэсіўна паводзіць сябе. Настаўнікі кажуць, што трэба не адказваць бойкай на бойку, што ўсё трэба вырашаць словамі. Але я лічу, што ў такіх сітуацыях не можа быць адназначнага адказу. Тут кожны вырашае для сябе, як паступіць.
На вуліцы вельмі шмат людзей стаяць з таблічкай аб зборы сродкаў на хворых дзяцей, сярод іх вельмі шмат ашуканцаў. Гэта жудасная сітуацыя. Хваробай і горам чужых людзей зарабляць сабе на жыццё. Я калі хачу дапамагчы, то іду ў афіцыйныя фонды.
Каб быць добрым, даводзіцца нечым ахвяраваць, бо неабходна ісці на саступкі і шукаць кампрамісы. Але калі думаць толькі аб сабе і аб сваіх інтарэсах, то ў такія моманты з'яўляецца эгаізм.
І вельмі цяжка зразумець, дзе гэтая грань. Быць добрым на самай справе не проста. Ты не зможаш з лёгкасцю даваць сардэчна свайму ворагу, або чалавеку, які гэтага не заслужыў.
Вельмі часта заўважаю, што перасталі дапамагаць мамам з дзецьмі. Дапамагчы спусціць калыску, калі жанчына жыве без ліфта, адкрыць дзверы ў краме калі яна выходзіць з каляскай, або саступіць месца ў аўтобусе з маленькім дзіцем. Уся гэтая дабрыня стала куды-то знікаць. Цяпер цяжарныя жанчыны стаяць у душным аўтобусе, і ніхто не хоча, каб ім саступіць. А калі-то бо мама кожнага чалавека, хто не саступае, таксама была цяжарнай, і ёй было б не прыемна, калі б ёй ніхто не саступіў.
Мала хто захоча пакарміць бяздомных жывёл, а тым больш узяць яго дадому і хаця б памыць, адагрэць. Мы праходзім міма людзей, якім дрэнна, думаў што ён п'яны. А бо на самай справе ў чалавека інфаркт. Колькі жыццяў можна выратаваць сваім дабром.
|
