Шкоду кампутара для школьнікаў (Сачыненне – разважанне)
У наш бурны і імклівы век інфармацыі і развіцця тэхнікі, ніхто нават уявіць сабе не можа, што яшчэ нейкіх 25-30 гадоў таму, аб кампутары і смартфоне можна было толькі марыць.
На сённяшні дзень, кампутар з Інтэрнэтам, на столькі шчыльна ўвайшлі ў наша жыццё, што многія дзеянні без яго проста немагчымыя. Тыя ж самыя банкаўскія аперацыі, сувязь праз акіян і г. д. Але ці так бяспечныя гэтыя дзеянні, як можа здацца на першы погляд, асабліва, для дзяцей? Як паказвае практыка, на вялікі жаль – няма! Без сумневаў, кампутар мае вялікае колькасць станоўчых бакоў, але ні ў якім выпадку, нельга імі злоўжываць. Асабліва, гэта тычыцца школьнікаў.У апошнія 5 -7 гадоў, псіхіятры «адкрылі» яшчэ адно, даволі небяспечнае псіхічнае захворванне – кибераддикция (вельмі моцная псіхалагічная залежнасць ад камп'ютэрных гульняў), якое, на жаль, у першую чаргу «дзівіць» школьнікаў.
Яе падзяляюць на два выгляду: ролевая і не ролевая. У першым выпадку, школьнік ператвараецца ў «зомбі». Ён абсалютна адарваны ад рэальнасці, не жадае ў яе вяртацца, і жыве выключна, жыццём сваіх прокачиваемых герояў.
Другі выгляд не менш небяспечны, калі не больш. Школьнік гатовы на ўсё, толькі б зарабіць пабольш ачкоў у гульні, і вышэй «прапампаваць» свайго любімага героя. У пераважнай большасці выпадкаў, такія дзеянні платныя, і, натуральна, школьнік пачынае прасіць грошы ў бацькоў. Рана ці позна, бацькі перастаюць ісці на повадзе ў свайго дзіцяці, і з дому пачынаюць знікаць рэчы, пачынаюць знікаць грошы з кашалька і г. д.
Самае дрэннае заключаецца ў тым, што дзіцячую залежнасць ад гульняў на шмат складаней ануляваць, чым дарослае.
Як жа распазнаць, ці проста забаўляецца школьнік за кампутарам, або «бядзе ўжо пастукала ў дзверы?»
Першым прыкметай залежнасці ёсць той факт, што школьнік не заўважае часу, праводзячы за гульнёй. На яго не паўплывае нават высокая тэмпература. Ён будзе з апошніх сіл гуляць, пакуль не страціць прытомнасць. (Гэта, вядома, сустракаецца рэдка, але, тым не менш, мае месца.)
Калі са здароўем усё нармальна, то забраць у дзіцяці ноўтбук ці смартфон будзе вельмі складана. Будзе грандыёзны скандал. А сістэмны блок кампутара і зусім, прыйдзецца аднесці да суседзяў, так як пры першай жа магчымасці, школьнік паспрабуе яго ўключыць.
Натуральна, ні аб якіх хатніх справах і дапамогі родным і блізкім, і гаворкі быць не можа. Усе думкі школьніка накіраваны на гульню. Гэта ж тычыцца і вучобы. Яе і ўвогуле, «не існуе».
Калі няма доступу да гульні, дзіця, у літаральным сэнсе, не ведае, «куды сябе падзець». Калі час адсутнасці доступу ў сетку занадта доўгі, школьнік робіцца вельмі раздражняльным, і нават, могуць паўстаць прыкметы агрэсіі.
Ды і здароўе гэтак жа, паступова пагаршаецца. Манітор, нават самы лепшы, даволі згубна ўплывае на зрок, можа развіцца скаліёз, кифоз і іншыя «озы».
Што ж рабіць у гэтым выпадку? У першую чаргу, школьніка неабходна адцягнуць. Любымі спосабамі, як толькі можна. Тут, як кажуць, усе сродкі добрыя. І, само сабой, неабходныя выразныя інструкцыі дзіцячага псіхолага, а лепш – псіхіятра. У гэтым выпадку, як казаў Сувораў – «Прамаруджванне смерці падобна!»
Калі прытрымлівацца інструкцыям лекара і выразна іх выконваць, то ўжо праз некаторы час, школьнік стане «нармальным» (незалежным) і зойме сваё месца ў шэрагах навучэнцаў.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 897
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
