Спадар з Сан-Францыска і яго існаванне
У 1915 годзе пабачыла свет твор Івана Аляксеевіча Буніна "Спадар з Сан-Францыска". Свет, апісаны ў аповядзе, і ў якім існуе галоўны герой з'яўляецца нікчэмным і сквапным. У ім усё і ўся падпарадкоўваюцца грошай.
Сабраўшыся ў падарожжа, Спадар пачаў марыць аб тым, якое яно будзе цудоўнае: на велізарным караблі "Атлантыда", які "быў падобны на велічэзны гатэль з усімі выгодамі". Існаванне на гэтым самым караблі кожны дзень цячэ аднолькава штодзённа, па вечарах атмасфера становіцца ўрачыстай, ўрачыстай. Ва ўсім гэтым адчуваецца смак грошай.
У аповедзе практычна няма людскіх імёнаў. Мабыць, Іван Аляксеевіч занядбаў імі з-за обычности і шэрасці іх уладальнікаў. Адсутнічае імя і ў галоўнага героя - Гаспадара з Сан-Францыска, пра яго ніхто не ўспомніць пасля смерці, імя яму не трэба. Знешнасцю ён не вылучаўся, быў невысокі, худы, "няскладна пашыты, але моцна пашыты".
Па прыбыцці ў Неапаль, Спадар з вялікім грэбаваннем праганяе жабракоў і абадранцаў, але нічога дрэннага яны яму не зрабілі. З чаго мы бачым, што бедныя людзі для яго і не людзі зусім, яны - нішто. Ім застаецца толькі схіляцца і прыслугоўваць Спадару, яго становішчу і грошай. Нават усё ў ім: яго руху, ўчынкі, гаворка - кажуць толькі пра грошы, не больш таго.
Толькі пад канец жыцця, як мы бачым, Спадар нарэшце-то зразумеў, што яго жыццё нічога з сябе не ўяўляе, ён сам нічога не варта. У яго адбываецца прасвятленне, ён пачынае жыць, а не весці вартае жалю існаванне. Але тут справядлівасць наганяе яго. Ён памірае ў гасцініцы. Ўсю яго далейшую магчымую жыццё, усе яго мары і планы разбурае ў адзін момант звычайны сардэчны прыступ.
Ужо пасля смерці, яго цела адносяць у просты танны гасцінічны нумар, пазбаўленых любых вынаходстваў, яны яму ўжо не патрэбныя, а затым кладуць у звычайны скрыню. І нават яго родная жонка і дачка не шкадуюць аб смерці бацькі і мужа.
Бунін паказвае ў творы як важна быць людзьмі пры жыцці, ставіцца да іншых з павагай і жыць, а не існаваць, шанаваць кожную хвіліну, праводзіць час з блізкімі. Бо ўся мішура, за якой мы так гонімся ў канцы не варта нічога.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 677
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
