Важна, ідучы па жыцці наперад, азірацца на пройдзены шлях?
Важна, ідучы па жыцці наперад, азірацца на пройдзены шлях? На жаль, чалавек за жыццё можа здзейсніць шмат ганебных учынкаў. Самае галоўнае - усвядоміць, што ўчынак быў няслушным. Таксама важна жыць так, каб гэтага больш не паўтарылася. Менавіта таму, я думаю, што важна азірацца на пройдзены шлях.
Чытаючы раман Фёдара Міхайлавіча Дастаеўскага «Злачынства і пакаранне», мы можам убачыць, як галоўны герой Радзівон Раскольнікаў азірацца на пройдзены шлях.
Ён здзейсніў злачынства. Раскольнікаў вырашыў праверыць сваю тэорыю, даведацца, да якога разраду людзей ён ставіцца: да «тварям дрыготкім» або «права якія маюць». Ён лічыў, што ставіцца да «права якія маюць», але, здзейсніўшы забойства, разумее, што гэта зусім не так. Творы мучаць душэўныя пакуты, ён не знаходзіць сабе месца, гэта забойства ніяк не забываецца. Раскольнікаў не змог пераступіць праз гэта, ён асуджае сябе за забойства. Так, паглядзеўшы на пройдзены шлях, Радзівон ўсведамляе, што ён «не права мае». Інакш паглядзеў на забойства Раскольнікаў на катарзе....
Ф. Дастаеўскі паказвае ў эпілогу рамана, што Раскольнікаў зразумеў усё, што адбылося і адмовіўся ад сваёй тэорыі.
Усё-ткі важна азірацца назад, ідучы па жыцці наперад. Так, галоўны герой навэлы Віктара Астаф'ева «Цар-рыба» Игнатьич займаецца браканьерствам, хоць і разумее, што гэта губіць прыроду, па-людску. Игнатьич самы заможны чалавек у вёсцы, усё робіць «добра» і разумна. Нярэдка ён дапамагае людзям, але ў яго ўчынках няма шчырасці. Прымушала ж Игнатьича лавіць рыбы больш, чым яму было трэба, прагнасць, прага нажывы любой цаной. Гэта і адыграла для яго фатальную ролю пры сустрэчы з цар-рыбай. Игнатьич разумеў, што не спраўляецца з цар-рыбай, але нікога не кліча на дапамогу.І вось, калі ён ўжо разам з рыбай апынуўся ў вадзе, Игнатьич пачынае ўспамінаць дзяцінства. Акрамя прыемных успамінаў, прыходзяць думкі аб тым, што яго няўдачы ў жыцці былі звязаны з браканьерствам. Игнатьич пачынае разумець, што зверскі лоўлю рыбы заўсёды будзе ляжаць на яго сумленні цяжкім грузам. Успомніўся герою навелы і стары дзед, наставлявший маладых рыбакоў: «А ежли у вас, робяты, за душой што ёсць, цяжкі грэх, сорам які, варначество — не вяжитесь з царью-рыбай, трапіцца коды — отпушшайте адразу». Игнатьич звяртаецца да Бога: «Госпадзе! Ды раскладзі ты нас! Адпусьці гэтую жывёліну на волю!Не па руцэ яна мне!». Пасля гэтага цар-рыба вызваляецца ад крукаў і сплывае. Так, маючы за плячыма дрэннае мінулае, Игнатьич ледзь не памёр, хоць і ўсведамляў, што паступае няправільна. Я лічу, што Игнатьич хоць і ўсведамляў, што ён не добра паступае, але ён не здолеў сябе спыніць з-за прагнасці, хоць і бачыў, што ён робіць.
Такім чынам, важна, ідучы па жыцці наперад, огладываться на пройдзены шлях, паколькі з пройдзенага можна зрабіць высновы і ўжо не дапускаць памылак.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 25.10.2017
|
| Переглядів: 703
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
