На мой погляд, вернасць слову ўваходзіць у спіс тых якасцяў, якімі павінен абавязкова валодаць кожны чалавек. Часам зрабіць гэта няпроста, але цяжкасці не павінны спыняць прыстойнага грамадзяніна сваёй краіны. Вучыцца адказваць за словы і ўчынкі варта з дзяцінства, каб дарма не кідацца словамі, і не стаць беспрынцыповай асобай. Тут асаблівая місія ўскладзена на бацькоў. Толькі адказныя таты і мамы змогуць навучыць гэтаму ж сваіх дзетак асабістым прыкладам, перакананнем, адэкватнымі довадамі, а не ультыматумамі і загадамі.
Перш чым выказаць сваё меркаванне, абвінавачванне, адкліканне або любую іншую фразу, важна падумаць над сэнсам слоў, іх надобностью і наступствамі. Калі ж выказана прапанова, абяцанне дадзена, то адмаўляцца ад іх у далейшым нельга. Калі ёсць сумневы ў сваёй правасці або ў магчымасці стрымаць слова, лепш наогул маўчаць. Бо навакольныя будуць разлічваць на вас, спадзявацца, верыць, а вы проста адмовіцеся ад абяцанні ў нечаканы момант. Так нельга рабіць. Неабходна адчуваць адказнасць перад сабой і перад грамадствам.
Чалавек, які заўсёды трымае сваё слова, карыстаецца павагай, размяшчэннем і аўтарытэтам сярод свайго атачэння – блізкіх, калег, сяброў. Ён зможа дапамагчы іншым людзям, не спасылаючыся на непадыходныя абставіны і іншыя праблемы, не стане здраднікам, не кіне ў складанай сітуацыі. Яго маральныя прынцыпы і перакананні выклікаюць павагу. З такімі асобамі прыемна мець зносіны і добра сябраваць.
Я стараюся трымаць дадзенае мною слова. На жаль, гэта выходзіць у мяне не заўсёды. Але я імкнуся да гэтага, працую над сабой. Я адстойваю свае думкі, аргументирую меркаванне, нават калі многія не падтрымліваюць мяне. Бо страх адкрытых выказванняў таксама можна лічыць у некаторым родзе здрадай, хай сабе і ў думках. Спадзяюся, мне ўдасца выпрацаваць у сабе гэта патрэбнае якасць.
Хочацца верыць, што не толькі я думаю падобным чынам, і навакольныя таксама разумеюць значнасць вернасці, а падобныя каштоўнасці будуць актуальныя ў любым стагоддзі. Без іх недалёка і да анархіі, рэгрэсу, канца...
|
