Маё дзяцінства прайшло ў звычайнай беларускай вёсцы на беразе Акі. Мы з бацькамі даўно пераехалі ў Маскву, але я заўсёды з трапяткімі пачуццямі ўспамінаю сваю школу ў вёсцы і першую настаўніцу Наталлю Сергеевну. Чаму-то вёска дзяцінства ўспамінаецца мне залітай яркім сінім колерам, з беласнежным снегам, пахам сена і конскай збруі. Наталля Сяргееўна часта вадзіла нас да Оке, каб паглядзець на крыгаход. Захапляльнае відовішча. Рака падчас крыгаходу выдае тонкі звон. Як патлумачыла настаўніца, гэта маленькія каналы ў крызе. У іх трапляюць аскепкі лёду, і атрымліваецца гук, падобны на званочак. Такі гук нагадвае сімфонію вясны.
Наталля Сяргееўна прышчапіла нам любоў да рускай мовы. Яна ладзіла конкурсы, хто прыгажэй напіша літары. І мы з азартам выводзілі іх у сшытках. А яшчэ мы пісалі рознакаляровымі алоўкамі словы, хто якім колерам бачыць слова. Было вельмі цікава.
Наталля Сяргееўна ніколі не павышала на нас голас. Прадыктаваныя словы мелі найглыбейшы сэнс. Я запомніў яе добрай і чулай жанчынай. Наталля Сяргееўна заўсёды знаходзіла час, каб наведаць сваіх вучняў дома, пыталася пра становішча ў сям'і. Спачатку бацькі баяліся візітаў настаўніцы, думалі, што я нарабіў што-то ў школе. А потым прывыклі, і мы разам пілі чай.
Да гэтага часу памятаю першую пяцёрку за дыктоўка. Яна глядзела на мяне з сшыткі прыгожай лічбай з ідэальным заціскам і завитушкой. Мне заўсёды падабаліся яе пяцёркі. Яны былі ўсе розныя, напоўненыя нейкім незразумелым мне сэнсам.
Унутраны свет чалавека закладваецца яшчэ ў школе, і мне здаецца, што вясковым вучнямі пашанцавала больш. Там прыгажосць навакольнага свету і прыгажосць словы зліваюцца ў адно цэлае. На жаль, вучачыся ў Маскве, я не сустрэў сярод настаўнікаў такой светлай асобы, як Наталля Сяргееўна. Я рады, што яна мне сустрэлася ў пачатку жыццёвага шляху.
Я даўно наведваю мастацкую школу ў Маскве. На сцяне ў пакоі вісіць мая першая карціна, аб якой добра адазваўся прафесійны мастак. Я яе назваў «Вясковая настаўніца». Сюжэт просты: дзеці з настаўніцай назіраюць крыгаход на Оке. Не ведаю, ці атрымалася ў мяне перадаць звон званочкаў ад крыг, але звон, выходны з нашых сэрцаў, я дакладна перадаў.
