Вобраз звычайнага чалавека ў творы Шукшына «Каліна чырвоная»
Складанне для 11 класа на тэму: Вобраз звычайнага чалавека ў творы В.М. Шукшына «Каліна чырвоная»
Твор было створана Васіля Шукшына ў 1973 годзе, за 1 год да заўчаснага скону акцёра і пісьменніка. Аб'ектам творы «Каліна чырвоная» (як і многіх іншых аповесцяў і апавяданняў аўтара) стаў звычайны грамадзянін Саюза, просты працаўнік. Менавіта дзякуючы гэтаму вобразу, Шукшын стаў блізкім па духу чытачам, і яго можна было з упэўненасцю назваць «народным» пісьменнікам.
У сваім творы аўтар старанна асвятляе вельмі актуальную ў тыя гады праблему савецкага соцыума. Ці даступна галоўнаму герою выпраўленне дапушчаных памылак у мінулым, каб ён мог стаць паўнавартасным грамадзянінам сацыялістычнага грамадства? Ці будуць адпушчаныя яму грахі мінулага, ці ён абавязаны будзе ўсё астатняе жыццё за іх расплачвацца? У аповесці падымаецца так жа пытанне выбару паміж слупамі любога грамадства: грашыма, просты жыццём або сям'ёй. У гады, калі стваралася твор, вельмі актуальнай была праблема масавага выхавання людзей, якія вярнуліся ў грамадства, адбыўшы пакаранне ў месцах пазбаўлення волі. Далёка не ўсе, хто атрымліваў назад грамадзянскі статус, мог разлічваць на атрыманне працы і знаходжанне свайго месца ў жыцці. І ў выніку такім заставалася адзіная дарога - назад за краты.У сваім творы пісьменнік дае сваім чытачам надзею на тое, што памылкі мінулага цалкам могуць быць выпраўленыя, калі яго герой жадае гэтага па-сапраўднаму. А дапаўняе гэтую надзею вобраз простай рускай жанчыны, якая гатовая аказаць галоўнаму герою падтрымку, не даць яму зноў спатыкнуцца. Наколькі б ні з'яўляўся чалавек дрэнным, калі ў яго ёсць сапраўдная мэта, намеры яе дасягнуць і падтрымка з боку кахаючай жанчыны, шанец выправіцца ў яго сапраўды ёсць.намеры яе дасягнуць і падтрымка з боку кахаючай жанчыны, шанец выправіцца ў яго сапраўды ёсць.намеры яе дасягнуць і падтрымка з боку кахаючай жанчыны, шанец выправіцца ў яго сапраўды ёсць.
Менавіта такім галоўнай дзеючай асобай і з'яўляецца Ягор Пракудзін, які нарабіў у сваім жыцці памылак, але які сустрэў Любу, з якой пазнаёміўся па перапісцы. Яна не адмаўляецца ад яго, хоць усе родныя і блізкія яе адгаворвае. Яна акружае клопатам былога зняволенага, для якога нават грошы ўжо не маюць ранейшага значэння. З кожнай старонкай ён змяняецца, набываючы рысы паўнавартаснага грамадзяніна. Аднак пры сустрэчы з маці, ён так і не знаходзіць у сабе сіл прызнацца ёй, а ўяўляецца сябрам даўно зніклага сына.
У канцы аповесці чытач можа бачыць, што галоўны герой змог змяніцца, змог стаць тым, каго ў ім хацела бачыць любімая жанчына. Аднак стваральнік не можа пакінуць яго ў жывых. І хоць па-чалавечы героя шкада, пісьменнік прымушае задумацца, ці не павінен чалавек абавязкова расплачвацца за свае грахі.
