Класічная літаратура заўсёды звяртае ўвагу на тэму людзей, ахвярадаўцаў сабой дзеля грамадства. Вобразы праведнікаў добра развіты і сістэматызаваны. Можна доўга пісаць пра гэта, але лепш разгледзець некаторых персанажаў.
У першую чаргу варта назваць Івана Флягина, вобраз якога быў створаны Мікалаем Лескова. У творы «Зачараваны вандроўнік» Флягин паказаны чалавекам, якія шукаюць шлях выратавання. Ён грэшны, але разумее свае грахі. Гэта дазваляе Івану выпраўляць сітуацыю. Ён сыходзіць у манахі, але гатовы ваяваць за Радзіму.
Вобраз атрымаўся рэалістычным, Лескову атрымалася паказаць кідання чалавечай душы, якая заўсёды знойдзе свой шлях. Трэба толькі раскрыць сэрца дабру. Флягин, здзейсніўшы мноства памылак, выпраўляецца. У ім прачынаецца руская душа, напоўненая адвагай. Дабром і шырынёй намераў.
Іншым персанажам, які можна без сумневаў назваць праведнікам, з'яўляецца гераіня аповесці «Матронаў двор», напісанай Н.С. Лескова. Матрона перажыла страшную трагедыю. Яна засталася без сям'і, але не апусціла рукі. Жанчына бескарысліва дапамагала ўсім людзям, якія яе пра гэта прасілі.
Праведнасьць ладу заключаецца ў здольнасці Матрона не паддавацца дэману адчаю і нячысціку злосці. Яна нясе ў свет дабро. На Матрону трымаецца вёска, бо кожны чакае дапамогі ад гэтай слаўнай жанчыны.
Былі разгледжаны толькі 2 персанажа. У рускай літаратуры шмат праведнікаў, у якіх можна павучыцца. Дастаткова ўспомніць Льва Мышкіна з рамана «Ідыёт» Ф.М. Дастаеўскага.
Кожны вобраз - гэта не выдумка. Русь-матухна багатая людзьмі, якія нясуць дабро. Вядома, злых больш, чым сумленных і прыстойных, але заўсёды можна абраць шлях дабра, як гэта робяць героі літаратуры і жыцця, нягледзячы на мноства цяжкасцяў.
