Вощёв - рамантык сацыялістычнага заняпаду
У XX стагоддзі было шмат добрых, але мала выдатных пісьменнікаў. Сярод стракатасці майстроў і абывацеляў пяра можна вылучыць А.П. Платонава. Калі чытаеш яго творы, то разумееш горкую іронію, якой напоўнена кожны радок. І гэта дапамагае ўбачыць сапраўдныя рэчы.
Зрэшты, чытач бачыць сацыялістычнае грамадства вачыма Вощёва - героя аповесці, які не можа быць «ўпісаны» у рэаліі таго часу. Звальненне з дурной фармулёўкай, вядома, засмуціла гэтага чалавека, аднак ён адправіўся па горадзе, каб абдумаць усё, што адбылося з ім у апошні час.
Ён быў настроены рамантычна, але быў напалоханы грамадскімі падзеямі. Ды і хто б не спалохаўся, калі вакол камуністы? Вощёв марыў пра шчасце, таму ён увесь час задумваўся. Многія былі такія, як галоўны герой аповесці, але людзі спрабавалі адганяць прэч такія думкі, бо яны баяліся стаць ворагамі народа.
Вощёв з'яўляецца лішнім чалавекам, таму што ў сацыялістычна наладжаным дзяржаве такія людзі з цяжкасцю знаходзілі сваё месца. Гэта была страшная карціна. Атрымліваецца так, што Вощёв мог выбраць 2 шляхі: стаць як усе ці ж загінуць.
Свет мяняецца, але нельга змяняць паняцці. Дабро заўсёды застаецца. Змяняецца толькі форма. Вощёв не меў сіл для барацьбы, таму што ён, як і многія іншыя, баяўся пераменаў. Аднак у душы было адчуванне таго, што жыць так, як гэта было ў першай пяцігодцы, проста немагчыма жывому чалавеку, які мае свае погляды і эмацыйныя перажыванні. Рамантыку заставалася быць міжвольным сведкам падзей, якія адбываюцца ў краіне падзей.
|
| Категорія: 11-ы клас | Додано: 31.01.2021
|
| Переглядів: 286
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
