Я з'яўляюся карэнным жыхаром Туруханского раёна. Тут асноўную плошчу займае тайга, Енісей і яго прытокі. Таму яднанне з прыродай адчуваецца асабліва выразна. Я люблю свой край за яго прыгажосць прастату, аддаленасць ад буйных мегаполісаў. Мне падабаецца ціхі жыццёвы ўклад гэтай мясцовасці, у асаблівасці рыбалка зімой.
Практычна адразу пасля поўнай прыпынку Енісея, пакуль лёд не паспеў стаць занадта тоўстым, рыбакі ставяць сетку. Ледобурами на рацэ не прынята карыстацца, так як за зіму лёд здольны нарасти да 1,5 метраў, з-за гэтага дзяўбленне ажыццяўляецца пешнями. Лунка, якую яшчэ называюць маіна, павінна быць вялікі, каб праз яе можна было спускаць і правяраць сеткі. Сетка на марозе ставяць ўдваіх - адзін рыбак у маіны яе выпроствае, а іншы чалавек прапушчанай пад лёдам вяроўкай з другой лункі зацягвае ў раку. Сеткі выглядваюць прыкладна раз у тры-чатыры дні, каб узяць рыбу жывы.З сабой акрамя пешні варта мець чарпак, каб чысціць маіну ад аскепкаў лёду, і багорик для лоўлі слізкага ментуза. Затым лунку абавязкова неабходна накрыць драўляным насцілам, каб не прамерзла.
Калі выкарыстоўваць вуду, злоўленага ментуза трэба стукнуць па галаве, каб ён раскрыў пашчу, па іншаму на марозе кручок з яго не выцягнуць. Прынадай будуць служыць дробныя рыбкі, наловленные яшчэ па восені і якія захоўваюцца ў садке пада лёдам. Вуды неабходна правяраць часцей, каб мянтуз не пацягнуў з сабою каштоўную прынаду.
Ментуза на Енісеі называюць бядой і выручкай. Бядой таму, што кожны дзень, у любое надвор'е - у завея, у. мароз - даводзіцца хадзіць на раку, дзяўбці і выграбаць тоны ледзяной шуги, працаваць на холадзе голымі рукамі, але затое і выручка атрымліваецца не малой, бо гэтай рыбы заўсёды ў рацэ поўна.
Рыбы ў Енісеі шмат. Да рэвалюцыі яе вазілі ў горада конныя абозы, а ў савецкія часы загружалі цэлыя самалёты. Цяпер жа людзі ловяць яе для сябе, а таксама для дробнай продажу.
Прырода ўсім знайшла сваё месца - і зверу, і птушцы. Толькі чалавек абавязаны шукаць сваё прызначэнне сам, калі знойдзе, то будзе па-сапраўднаму шчаслівы. Я ведаю, што маё месца тут, мяняць яго на гарадскую жыццё я не збіраюся.
