Каханне - цудоўнае пачуццё. Яно акрыляе, паказвае лепшыя бакі чалавека. Але каханне не можа быць успрынята іншым, прыносячы пры гэтым пакуты. Тады закаханы пачынае думках ўсведамляць, што ён адзін на свеце і нікому не патрэбны.
Такіх прыкладаў дастаткова ў мастацкай літаратуры. Пры гэтым індывідуальнасць аўтара выяўляецца ў дачыненні да любоўнай тэме. Аднаму яна ўяўляецца вечнай і непераможнай, іншаму жаданай і усёпаглынальнай, трэцяму - трагічнай і небяспечнай. На розум адразу прыходзіць драма А. Астроўскага "Навальніца". Кацярына выхоўвалася ў кахаючай сям'і і выходзіць замуж за нашчадка Кабановых. Яе муж Ціхан да жаху баіцца сваю деспотичную маці, якая прыніжае і раздзірае дзяўчыну. Атмасфера неразумення і вечнага прыгнёту штурхае Кацярыну на злачынства - яна шукае любоў і разуменне на баку. Тут як раз прыязджае Барыс. Новы чалавек у гэтай глушы прыцягвае ўвагу дзяўчыны і яна адразу улюбляецца ў яго. Адбываецца здрада мужу. Пазней, Кацярына пачынае ўсведамляць усю згубнасць таго, што адбылося, яе пачынае мучыць сумленне і яна ва ўсім прызнаецца ў зробленым мужу. Падымаецца страшны скандал. Барыс адразу ж з'язджае і кідае палюбоўніцу, якая зводзіць рахункі з жыццём.
Вечныя пытанні любові абмяркоўваюцца і ў творы І. Ганчарова "Абломаў". Яе аўтар падае нам тэму кахання, гармоніі і шчасця. У аснову кута ён ставіць ўзаемаадносіны Абломава і Вольгі. Высокае пачуццё аб'ядноўвае гэтую пару і яно больш падобна на музыку, якая абуджае ўсё добрае ў душах гэтых людзей. Вакол надыходзіць лета, усё квітнее і пахне, выклікаючы салодкія мроі. Лета праходзіць і надыходзіць восень. Разам з цёплай часам праходзяць казачныя пачуцці, яны знікаюць як ранішняя смуга. Цуды заканчваюцца і надыходзіць рэальнае жыццё з яе засмучэньнямі. Пабудаваны парай пясочны гарадок тут-жа развальваецца.
Можа быць нашых герояў твораў каханне зрабіла дзіўна шчаслівымі? У першае час так. Яна займала ўсю душу і цела, стала ўзначальваць усе іх учынкі і наступную жыццё, напоўніўшы яе радасцю і сэнсам. Але наступіў момант, калі гэта пачуццё ператварылася ў невыносную боль, гвалт і мукі трагічныя. Усё распалася і знікла як тлен. Але памяць аб гэтых днях абавязкова застанецца ў любога з нас, полонив сваім зачараваннем і непадробным паразуменнем.
Каханне бывае жорсткай, але выпрабаваць яе абавязкова трэба.
