Калі ідзе размова аб перамозе нашай дзяржавы ў Вялікай Айчыннай Вайне, то больш за ўсё ўзгадваюць гераізм салдат-мужчын. Так ужо прынята, што менавіта мужчынская палова роду чалавечага ў сілу сваіх здольнасцяў, часцей за ўсё заклікаецца для абароны ад які ўварваўся агрэсара. Таму пра іх гераізм пішуць оды і рамана, ставяць спектаклі і здымаюць фільмы. Слоў няма, менавіта мужчыны здзяйснялі подзвігі на фронце, але побач з імі працавалі і ваявалі дзяўчыны ў форме.
Мне бабуля распавядала, што трапіла на перадавую адразу ж з выпускнога балю ў школе. Папярэднім вечарам яна са сваёй мамай пашылі прыгожае сукенка для яе, а праз дзень давялося пераапранацца ў гімнасцёрку, надзяваць боты, браць вінтоўку і ісці абараняць сваю краіну. Яна ўстала побач з мужчынамі, якія трапілі на фронт па абавязкі, а сама адправілася туды па закліку сэрца, добраахвотнікам. Ёй прыйшлося вельмі цяжка, бо даводзілася асвойваць карыстанне зброяй і дапамогу параненым. А колькі такіх жа дзяўчат сталі зенитчицами, летчицами і танкістамі? Колькі іх было ў шэрагах разведчыкаў і дыверсантаў?
Ужо калі пайшла размова аб жаночай долі на вайне, то адразу ўзгадваецца аповесць Б. Васільева "А зоры тут ціхія". Аўтар знаёміць нас з дзяўчатамі розных внешностей і тэмпераменту, але ўсе яны гатовыя аддаць жыццё за Радзіму. Вайна іх аб'яднала ў адзіны кулак, гатовы абрынуцца на галаву ворага. Пяць дзяўчынак не прапусцілі нямецкіх фашыстаў да жалезнай дарозе. Яны выканалі гэты загад цаной сваіх жыццяў і светлай будучыні. Пры ўсім трагизме таго, што адбываецца, дзяўчатам ўдавалася аблегчыць ваенную абстаноўку, яны не падалі духам і вельмі, вельмі моцна ненавідзелі нацыстаў. Гэта давала ім сілы на пераадоленне шматлікіх перашкод. Яны навучыліся біць акупантаў, не звяртаючы ўвагу на асабістае жыццё. Яны шмат заплацілі дзеля перамогі.
Яшчэ адна кніга, якая паказвае ваенныя нягоды, - "У вайны не жаночае аблічча", якую напісала С. Аляксеевіч. Яна размясціла на яе старонках ўспаміны ветэранаў жанчын. Яны прайшлі вайну рознымі шляхамі, але на ўсё астатняе жыццё запомнілі ўсе яе жахі і няшчасці. Яны зусім пасівелі і вярнуліся дадому пасля перамогі больш падобнымі на старых. Калі уважліва чытаеш гэта вялікае твор, то слёзы самі наварочваюцца на вочы. Колькі гора выпрабавалі жанчыны ў дні ліхалеццяў!
Вялікі дзякуй жанчынам, якія знайшлі сілы, каб дапамагчы перамагчы ворага!
