Мы сутыкаемся з выбарам пастаянна, але часцей за ўсё са словам «выбар» чаму-то асацыююцца з выбарамі. Усе ўяўляюць карцінку, у якой тоўстыя дзядзькі з экрана распавядаюць пра тое, чаго яны ніколі не ўвасобяць, а пасля іх апавяданняў – усе, каму споўнілася 18 гадоў праходзяць у кабінкі для галасавання і ставяць крыжыкі. Калі яны ставяць крыжык – то вырашаюць, які менавіта жыццёвы шлях трэба прайсці яму і яго блізкім. На жаль, пры гэтым выбары людзі не чытаюць праграму – а проста выбіраюць наўздагад: прозвішча цікавая, твар сімпотнае і іншая глупства.Я думаю, што гэта няправільна – чалавек, які хоча быць паспяховым, павінен добра разбірацца ў палітыцы, каб умець правільна ўкласці грошы і быць незалежным.
Я хачу быць паспяховай, багатай персонай. Але для таго, каб стаць такім – трэба шмат працаваць і прыкласці плойму сіл і старанняў. Спачатку трэба паступіць на бюджэт у прэстыжны універсітэт, а для гэтага патрэбен цэлы багаж ведаў, уменняў і навыкаў у той сферы, якая з'яўляецца профільнай для факультэта маёй мары. Я яшчэ не вызначыўся, якую менавіта я выберу спецыяльнасць, але думаю, што яна будзе звязана з юрыспрудэнцыяй. Ва ўніверсітэце мне трэба будзе добра вучыцца, каб рэгулярна атрымліваць стыпендыю і заводзіць добрых уплывовых сяброў, таму што добрыя сувязі цяпер каштуюць нятанна. У Вну я паралельна планую працаваць – таму, што фінансы лішнімі не бываюць.І марнаваць грошы я буду не на забаўку, а на паляпшэння сябе, як асобы – дадатковыя курсы, добрая вопратка і прычоска. Чаму буду марнаваць грошы на адзенне – таму, што ў свеце дзейнічае прынцып «Па адзежцы сустракаюць», а дадатковыя курсы па мовах і псіхалогіі, так як «Па розуме выпраўляюць». А далей я не буду загадваць – таму што ўсё роўна не просчитаешь, бо жыццё – штука падступная, раптам захоча згуляць злы жарт.
Цяпер я стараюся займацца вучобай – бо добрую адукацыю з'яўляецца на дадзеным этапе для мяне прыярытэтам. Але ўсё-ткі, я спрабую працаваць на вакацыях. Я часта раздаю флаеры і буклеты за грошы, гэта трохі, але шмат пакуль не атрымліваецца. Але гэтага пакуль хапае, каб не турбаваць лішні раз бацькоў просьбамі даць грошай на кіно і адпачынак.
Я лічу, што калі чалавек не развіваецца ў лепшы бок, то ён становіцца горш. Таму што не можа чалавек не мяняцца. Нават калі ён не змяняецца – гэта ўсё роўна дрэнна, так як чалавеку ўласціва сталець і мяняць прыярытэты – а калі ён не мяняецца, то ён і не сталее.
Я спадзяюся, што праз гадоў 10, прачытаўшы гэта сачыненне – я скажу: «Дзякуй лёсу за маю добрую і паспяховую жыццё».
