Цяпер чаго толькі няма ў крамах, у тым ліку і цацак - вельмі вялікі выбар разнастайных і прыгожых. Розныя фірмы, мадэлі, колеру - усё гэта не можа не прыцягваць кожнага дзіцяці. Хоць я ўжо і хаджу ў школу, але з цацкамі яшчэ ніяк не магу развітацца. З кожным годам у мяне змянялася любімая цацка. Спачатку гэта была сабачка з якой я ўвесь час спаў і нікуды без яе не хадзіў, і якая дапамагла мне перажыць адаптацыю ў дзіцячым садзе. Пазней я палюбіў фігуркі з мультфільма "фиксики" і гуляў з імі ў ролевыя гульні.Гэты мультфільм мы да гэтага часу глядзім ўсёй сям'ёй, ён вельмі цікавы і павучальны, я з яго вельмі многае даведаўся, што нават мне спатрэбілася ў школе.
Але цяпер мне 8 гадоў, і я гуляю больш дарослымі цацкамі - гэта і машынкі на радыёкіраванні, інтэлектуальныя гульні (вельмі люблю нарды і гульні ў карты). А больш за ўсё мне падабаецца будаваць з канструктара - ён і ёсць цяпер маёй каханай цацкай. Гэта вельмі цікавае і займальнае занятак, да таго ж вельмі добра развівае памяць і можна ўвасобіць любую фантазію ў рэальнасць.
Я аддаю перавагу дробны канструктар "лега", з ім сапраўды можна пабудаваць што заўгодна і потым яшчэ доўга гуляць і гэтыя гульні не надакучаюць. Мы збіраемся з сябрамі і будуем пажарную станцыю або паліцэйскі ўчастак, а потым прыдумляем гульню размяркоўваючы кожнаму ролю. А яшчэ цяпер мы гуляем трансформерамі з канструктара, якія мы бярэм з сабой нават у школу і гуляем на перапынках.
Кожны чалавек усё роўна ў душы дзіця і цацкі ён змяняе па свайму ўзросту, і я лічу, што не трэба нам спяшацца сталець, а трэба жыць сучаснасцю. І я цаню сваё дзяцінства, а яшчэ я заўважыў, як яно хутка праходзіць. Гэта не можа не засмучаць, і тое, што я ўжо школьнік не азначае, што я не дзіця. Дзіця! І я хачу гуляць цацкамі і весяліцца, а самае галоўнае быць шчаслівым і для гэтага я будую свае мары з канструктара і спадзяюся іх ўвасобіць у рэальнасць. А пакуль гэта мая маленькая гульня з вялікімі надзеямі на будучыню.
