Сяджу і думаю... Нам пашчасціла жыць у такой часткі планеты Зямля, дзе могуць быць чатыры пары года: зіма, вясна, восень і лета. Гэта так цудоўна, бачыць усё пераўвасаблення прыроды! Ёсць месцы на зямлі, дзе не бывае, напрыклад, снежнай зімы. А бо гэта азначае, што тыя, што жывуць там людзі не могуць пакатацца на санках, пагуляць у снежкі, убачыць заснежаныя дрэвы. Добра, калі часы года змяняюць адзін аднаго і дораць нам сваю прыгажосць. Але які сезон самы цудоўны і прыгожы? Калі душы хочацца спяваць?
Давайце пачнем з зімы. Якая прыгажосць вакол! Усе дрэвы стаяць у ярка-белых строях, на вуліцы марознае надвор'е і ціха падае снег, а на вокнах з'яўляюцца марозныя ўзоры. Але ў адзін міг надвор'е можа змяніцца: неба зацягне белымі хмарамі, падымецца вецер, і будзе бушаваць мяцеліца. Снег будзе рассыпаць свае шматкі ў розныя бакі, вецер не будзе шкадаваць ні дрэвы, ні кусцікі, ні людзей... Ну вось зноў, стала спакойна і ціха, сняжынкі лёгка садзяцца на зямлю, мароз трашчыць, а мы глядзім у акно і думаем, як выдатна зімовы стан прыроды.
Неўзабаве сонейка пачало свяціць ярчэй і мы ўжо любуемся маленькай зялёнай траўкай. Гэта прыйшла вясна. На вуліцы ўжо цёпла, але яшчэ не горача. Можна любавацца тым, як сыходзіць снег, потым з'яўляюцца ныркі на дрэвах. А як прыгожа красаванне садоў! Дрэвы стаяць беласнежныя і пахнуць так цудоўна! А першыя кветкі. Яны такія далікатныя, асаблівыя ў сваёй прыгажосці. Варта паглядзець і на неба. Яно такое чыстае і празрыста-блакітнае, такое бяздоннае. А яшчэ мы чуем спевы птушак, разнастайныя пошчакі і шчэбет вераб'ёў. Вясна уся прасякнутая пяшчотай і спрадвечнасць...
Ну вось прыйшла пара пачынацца выдатнай гадовай казцы. У лета выдатны звонкі галасок – гэта спяваюць птушкі, а ўвечары пачынаецца спеў хору цвыркуноў. Выдатныя песні. Прырода варта яркая і сакавітая. Густа расце трава, цвітуць летнія кветкі. Наліваюцца салодкім сокам вішні, абрыкосы, яблыкі. І нават дождж летам – цёплы і ласкавы. Пад шатром нізкіх хмар паветра становіцца гарачым. Прахалодныя кроплі дажджу змываюць пыл з дарог і лістоты, дзякуючы чаму пасля яна зайграе яшчэ больш чыстым ізумрудным ззяннем. Лета такое рознакаляровае!
А цяпер прыйшла пара прыгажуні-восені. Неба зацягнула цяжкімі цёмнымі хмарамі, кінуўся дождж. Халодны, змрочны. Густыя кроплі падаюць на цёплую, яшчэ не якая прывыкла да восеньскіх халадоў, зямлю. А яшчэ туманы. Густыя, непразрыстыя. Позняй восенню частая халоднае надвор'е, вецер. Але якія прыгожыя стаяць дрэвы! Усё ў жоўтым, чырвоным, аранжавым адзенні. Яркімі гронкамі гарыць каліна, радуе сваёй жаўцізной клён, толькі елка засталася зялёнай-зялёнай. Гэта пара збору ўраджаю, у палях заканчваюцца работы. Гэта апошнія пошчакі якія ляцяць птушак. Сумная восень...
Вось так і праходзіць сезон за сезонам, год за годам. Але кожнае час выдатна па-свойму, у кожным можна знайсці выдатныя, непаўторныя моманты. Так давайце атрымліваць асалоду ад і любавацца кожным імгненнем нашага жыцця!
