Гэтым летам я з дзедам Валодзем ездзіў у лагер. Лета было цёплае, і адпачынак у лагеры быў вельмі прыемным. Мой дзядуля працуе там электрыкам і па гэтым мы там пражылі цэлых два месяцы. Лагер наш называецца "Чайка", ён вельмі прыгожы. З аднаго боку яго акружае лес, а з зваротнай боку возера. Як і ў самой назве, у ім вельмі шмат чаек, якія часта ў абед грэюцца на пляжы пад сонцам. Часта з дзедам мы шпацыравалі ў лес і касілі траву для трусоў, якіх мы трымаем дома. А па вечарах мы садзіліся ў лодку, заплывалі ў чарот і некалькі гадзін рыбачылі ў поўнай цішыні.
Калі пачынаўся сезон адпачынку, тады прыязджала шмат дзяцей, і я больш гуляў з імі, а дзядуля ўсё часцей рыбачыў у адзіноце. З хлопцамі мы спаборнічалі ў тым, хто прыгажэй выкладзе сцяжынкі ад карпусоў да сталовай або да пляжу з гузоў. За гэта мы атрымлівалі салодкія прызы, а потым абменьваліся імі. Начаваў я ў корпусе з іншымі дзецьмі, і мы да паўночы песціліся, гулялі ў гульні, якія самі і выдумлялі.
Калі скончыўся сезон адпачынку і дзеці паехалі па хатах, я зноў пачаў плаваць з дзедам на лодцы і хадзіць з ім у лес. У гэты час я жыў у нашым доміку, які стаяў каля сталовай. Побач з гэтым домікам расла вялізная хвоя, на якой мы развешвалі рэчы, і рыбалоўныя снасці пасля рыбалкі. Потым перад сном мы клаліся на свае ложкі і я доўга слухаў дзядулевы расказы пра яго жыццё. У адзін з вечароў, дзядуля паплыў рыбачыць адзін, а мяне пакінуў за непаслушэнства. Я ткнуў відэльцам у электраплітку. Туды трапіў начны матылёк і я хацеў яго выратаваць, а замест гэтага мяне ўдарыла токам.
Неўзабаве прыехала другая група дзяцей, і я ўсё больш бегаў на вуліцы. Часам я вадзіў каго-небудзь з хлопчыкаў і дзяўчынак у лес і паказваў ім сакрэтныя кусты з малінай або чорнай парэчкай. Мы набіралі ягады ў кішэні, а потым елі іх ужо раздушаныя, але было смачна. Днём мы гулялі ў футбол, гушкаліся на арэлях і каруселях, гулялі ў квач і хаваліся адзін ад аднаго на вялікай металічнай павуціне.Аднойчы мы гулялі ў чырвонае знамя амаль увесь дзень, таму што абедзве каманды вельмі добра схавалі свае сцягі і ўсім вельмі падабалася гульня, а на наступны дзень усе сабраліся каля развітальнага вогнішча, спявалі песні і працягвалі знаёміцца адзін з адным.
