Сачыненне на тэму «Як мы ляпілі снегавіка», 3-й клас
Гэтай ноччу выпала шмат снегу. Калі я паглядзеў у акно, то ўзрадаваўся. Учорашні дзень быў шэрым і мокрым, а цяпер белае покрыва закрыла ўсю чарнату і приукрасило двор. Снег іскрыўся на сонцы і цешыў вочы. Здарылася гэта ў суботні дзень, таму спяшацца нікуды не трэба і час можна выдаткаваць на стварэнне снегавіка.
Я хуценька ўмыў твар, пачысціў зубы і адправіўся снедаць. Пасля гэтага я стаў абзвоньваць сваіх прыяцеляў, каб запрасіць іх правесці цудоўны дзень на вуліцы. Потым узяў старое вядро і выскачыў на двор. Там мяне ўжо чакаў Уладзімір са сваім поношенным шалікам і Толік з вялікай морквай, якую ён паспеў сцягнуць з хатняга халадзільніка. Падышло яшчэ некалькі хлопцаў і пачалі весела абмяркоўваць, што каму рабіць.
Трое хлопцаў ўзяліся за звальванне самага вялікага шара для снегавіка, а я і Валодзя сталі скочваць шар паменш. Мы вырашылі пабудаваць вялізнага снегавіка, таму працавалі ў поце асобы. Вельмі хутка ў двары амаль не засталося снегу, а запар і побач проглядывала палосамі зямля. Нам пашанцавала, так як снег быў ліпкі і мяккі. Таму праца ішла і мы хутка скатали тры вялікіх шара. Затым быў усталяваны вялікі шар, а на яго змешчаны сярэдні. З самым маленькім шарыкам прыйшлося папрацаваць, таму што снегавік выйшаў высокага росту. Нарэшце ён абзавёўся ўласнай галавой.
Палова справы была зроблена за гадзіну. Заставалася апрануць снегавіка і ўпрыгожыць яго. Дзяўчынка Ніна знайшла галіны з галінкамі і прымацавала іх да торсу снежнага чалавека. Атрымаліся цудоўныя рукі. Верхавіну снегавіка увенчало прынесенае мной вядзерца. Нос-морква зрабіў твар чалавечка цікавым і вясёлым. З'явіліся вочы з каменьчыкаў і ўсмешлівы рот, намаляваны вугельчыкам. Каб снегавік не замёрз, мы яму на шыю павязалі стары шалік Толі. Мы сталі ацэньваць нашу працу з боку і зразумелі, што чагосьці тут не хапае. Тут Ніна порылась ў кішэнькі паліто і выцягнула тры вялікія гузікі. Ага!Цяпер снегавіку дасталася самае патрэбнае ў адзежцы.
Суседзі зрэдку выглядалі з вокнаў сваіх кватэр і ўсміхаліся нам і нашаму снегавіку. Затым дарослыя таксама выйшлі паглядзець на тварэнне дзіцячых рук і сталі нас хваліць. Мама сказала, што наша выраб нагадвае снежнага чалавека з казкі. Усе былі вельмі вясёлыя і добра правялі час. Снегавік трымаўся некалькі дзён і прыцягваў да сабе кучу дзятвы. Вось так з карысцю і радасцю мы правялі суботні дзень.
