У мяне ёсць лепшая сяброўка і я гэтым вельмі ганаруся. Завуць яе Аліна. Пазнаёміліся мы дастаткова даўно. Так ужо склалася, што нашы бацькі купілі кватэры ў адным доме, толькі ў розных пад'ездах. Калі мы былі зусім маленькія нашы мамы разам гулялі з каляскамі, наматывая кругі па нашаму мікрараёну. Натуральна, штодзённыя прагулкі іх моцна зблізілі і яны сталі сяброўкамі. А потым, як крыху падраслі, сталі сябраваць паміж сабой і мы.
Я не памятаю дня, які я правяла без сваёй сяброўкі. Разам мы хадзілі ў дзіцячы сад і гэтак жа разам пайшлі ў школу. Вучымся мы ў адным класе, і як вы напэўна ўжо здагадаліся, сядзім за адной партай. Вучоба нам вельмі падабаецца, на ўроках мы даведаемся шмат новай інфармацыі, якая абавязкова спатрэбіцца ў нашай далейшай жыцця. Дзень у нас распісаны літаральна па хвілінах. Пасля школьных заняткаў мы вяртаемся дадому, абедаем, выконваем хатнія заданні і адпраўляемся на трэніроўку па мастацкай гімнастыцы. На гэтую секцыю нашы бацькі запісалі нас, калі нам было па чатыры гады.Прыйшлі да свайго трэнеру зусім няўмелымі дзяўчынкамі, затое цяпер, праз чатыры гады трэніровак, можам паказаць ўзровень сапраўдных гімнастак. Не так даўно, наш трэнер выбраў мяне і Аліну, як лепшых вучаніц, якія паедуць на абласныя спаборніцтвы па мастацкай гімнастыцы. Бясспрэчна, мы былі вельмі гэтаму рады, бо даўно марылі паказаць свае ўменні сярод спартсменаў. Доўгая падрыхтоўка нашага выступу прынесла доўгачаканы плён. Барацьба за першае месца была вельмі цяжкай, але ўсё ж мы справіліся і занялі першае месца. Для мяне і для маёй сяброўкі Аліны гэта была першая перамога.Менавіта тады, калі мы ўступілі на першую прыступку п'едэстала мы зразумелі, што з гімнастыкай мы не расстанемся ні калі. У планах, дасягнуць новых спартыўных вышынь і заявіць на ўвесь свет аб сваіх імёнах. Мы лічым, што гэта цалкам выканальная задача, варта толькі прыкласці ўсе свае сілы і ўменні.
Пасля трэніровак у нас ёсць трохі вольнага часу і мы з радасцю праводзім яго на вуліцы. Зімой гуляем у снежкі і лепим снежных баб, а вясной і летам, ганяем на роліках і самакатах. Бо няма нічога лепш, чым правесці свой вольны час на свежым паветры, а не праседзець тры гадзіны за маніторам наўтбука, як аддаюць перавагу большасць хлопчыкаў з нашага класа.
Я ўдзячная сваім бацькам, што ў свой час яны пасябравалі і далі мне магчымасць пазнаёміцца з Алінай. Цяпер я дакладна ведаю, што такое сапраўдная дружба і як яна выяўляецца.
