У адно прыгожае летні раніцу, мы з бацькамі адправіліся ў паход. Дарога была даволі далёкай, і ў шлях было вырашана выехаць яшчэ ранняй раніцай.
На самай першай ранішняй электрычцы мы праехалі некалькі кіламетраў, дарога заняла прыкладна адзін гадзіну. Пасля таго, як мы сышлі з электрычкі, нам трэба было прайсці ўглыб лесу кіламетры два.
Калі нарэшце-то мы дабраліся да нашага канчатковага пункта прызначэння, да лясной паляны, у мяне перахапіла дыханне. Больш прыгожага і цудоўнага месца я ніколі не бачыла. Пухнатыя і зялёныя елі атачалі наша месца адпачынку з усіх бакоў. Лясная паляна была дыяметрам пяцьдзесят метраў, і яна была ідэальна круглай, што было сапраўды дзіўна.
Я адразу ж заўважыла вялікая колькасць ягад на нашай паляне, і пачала іх збіраць. Праўда мама сказала, каб я не спяшалася, яшчэ паспеем, спачатку неабходна было раскласці рэчы.
Вядома ж, мне не хацелася, займацца разборам рэчаў, я хацела бегаць і атрымліваць асалоду ад прыродай. Пакуль тата распальваў вогнішча, мы з маці нарэзалі ежы.
На вогнішчы тата пажар сасіскі, мама зрабіла салата з свежай гародніны. Пасля смачнай ежы, мы з мамай сталі збіраць ягады, а тата пайшоў трохі ў гушчар дрэў і сабраў цэлую кошык грыбоў.
Мне вельмі спадабалася адпачываць на гэтай лясной паляне. Бацькі абяцалі прыехаць сюды яшчэ, бо тут было так ціха і спакойна. Пасля абеду, мы сабраліся і адправіліся ў зваротную дарогу, трэба было паспець на вечаровую электрычку. У гэты дзень я вельмі стамілася, але гэты паход мне вельмі спадабаўся. Спадзяюся, у хуткім часе, мы яго зробім.
