Людзі жывуць на самай цудоўнай планеце Зямля. Толькі на гэтай планеце жывуць людзі, жывёлы, растуць расліны. Мі ўсе з'яўляемся часткай велізарнай прыроды і яе багаццяў. Вельмі даўно чалавек існаваў асобна ад прыроды і вельмі баяўся яе і ўсіх праяў. У наш час людзі сталі нават ўмешвацца ў прыродныя з'явы: разганяць хмары, ведаюць калі будзе землятрусаў і шторм.
Усё гэта робіцца на карысць людзям. Бо нам падабаецца назіраць, як распускаюцца кветкі, растае снег. Выдатны лістапад восенню, які робіць прыроду казачна прыгожай. Асабліва прыгожы лес у любы час года. Толькі ў ім адчуваецца сапраўдная сіла прыроды, яе дыханне. Як прыгожыя дрэвы ў лесе! Кедр, хвоі, елкі, бярозы. Гэтыя дрэвы з'яўляюцца сімваламі магутнасці, сілы і прыгажосці. Кожны лісцік, галінка і дрэва непаўторныя ў сваім выглядзе. Шум лістоты заўсёды супакойвае і прыносіць раўнавагу ў душу.
Але, на вялікі жаль, людзі перасталі шанаваць багацця, дадзеныя прыродай. Чалавек усё больш ўрываецца ў прастору прыроды і змяняе яго. Вельмі часта дрэвы незаконна высякаюць і вывозяць іх прадаваць. Бывае і такое, што лес высякаюць для будаўніцтва масіваў і крам. Такія дзеянні вельмі згубна ўплываюць на асяроддзе. А як шмат заводаў забруджваюць лясныя ракі, уліваючы ў іх адходы вытворчасці. Тады уся рачная рыба можа проста знікнуць.
Вельмі часта, калі растае снег, погляду адкрываецца вельмі страшная карціна: смецце на палянах, бутэлькі, пакеты. Сярод усяго смецця цікавае і прыгожай зеляніны, травы, кветак. І гэта ўсё бачаць людзі і нічога не робяць для гэтага. Мы, людзі, павінны клапаціцца пра лес, як аб сваім жыллі, бо дома ніхто не кідае смецце на падлогу, агрызкі і непатрэбныя рэчы. Мы стараемся захаваць чысціню нашага дома. Так трэба ставіцца і да прыроды, берагчы яе.
Лес трэба паважаць. Калі людзі адпраўляюцца ў лес не трэба кідаць вогнішчы, бо ад іх можа здарыцца вялікі пажар. Тады гараць яго велізарныя гектары і гэта немагчыма спыніць. Не трэба забіваць жывёл, таптаць кветкі, знішчаць птушыныя гнёзды і мурашнікі. Ад такіх нашых дзеянняў прырода памірае і ніколі не аднаўляецца.
Вось падыдзіце да лесу, паглядзіце, як прыгожыя далікатныя галоўкі лясных кветак, а як звонка спяваюць птушкі. Вось прабегла маленькая лісічка, а побач паўзе вожык, несучы на сабе сухія лісце. Так прыгожа і недатыкальная, і наша задача зберагчы гэтую прыгажосць для наступных пакаленняў.
