Сённяшні дзень прынёс мне шмат радасці і добрых эмоцый. Наступлення такіх выдатных момантаў мы чакалі доўга. Ад іх радасна замірае сэрца, і хочацца спяваць на ўвесь свет. Што ж такога здарылася сёння, спытаеце вы? А ўсё даволі проста. Сёння я стаў старэйшым братам! Мама падарыла ўсім нам дзяўчынак, яны блізняты.
А пачыналася ўсё вельмі проста. Аднойчы бацькі пасадзілі мяне перад сабой і парадавалі навіной, што ў мамы будзе малы. Я быў вельмі рады, а мама проста свяцілася ад шчасця. Тата падарыў ёй велізарны букет кветак. Пазней прыйшла яшчэ адна навіна. Аказваецца, мама чакала двух малых адразу, ды яшчэ і дзяўчынак. Цяпер шчасце было бязмежным. Мы з татам вельмі ёй дапамагалі, хадзілі на прагулкі, куплялі карысныя прадукты, прыбіралі хату, рыхтавалі ежу. Тата наведваў разам з мамай спецыяльную школу для маладых бацькоў. Хоць у іх ужо і быў я, але там яны даведаліся шмат чаго цікавага.Дні прабягалі адзін за адным, а я з нетерпеньем чакаў з'яўленне двух маіх сястрычак.
І вось менавіта сёння важны дзень настаў. Нарэшце-то я іх усіх ўбачыў. Сёння мы прывезлі маму і сястрычак дадому. Мы з татам рыхтаваліся да выпіскі вельмі сур'ёзна. Быў прыбраны ўвесь дом, сабраны ложачка для малых, прыгатавана усё неабходнае. Куплена шмат памперсаў, бо сястрычак двое, таму і расход будзе больш. А яшчэ мы ўпрыгожылі нашу машыну вялізнымі бантамі, а пакой малых мноствам надзіманых шароў. Усё было так прыгожа!
Папа не забыўся і пра маму. У падарунак ён падрыхтаваў ёй велізарны букет кветак і колца з дзіцячай ножкай. А сваім дочуркам ён купіў залатыя булавочки, якія ён падарыў дома. Маму мы сустрэлі разам з сябрамі, якія таксама дарылі ёй кветкі, а тата тым часам трымаў адразу дваіх дачок. Калі мы вярнуліся дадому, пакой дзяўчынак маме вельмі спадабалася. Яна хваліла нас за старанне.
Мае сястрычкі былі вельмі маленькімі і зусім аднолькавымі. Яны такія цудоўныя, падобныя на лялек, якімі гуляюцца мае сяброўкі. А яшчэ, яны ўвесь час хочуць ёсць. Мама па іх плачу разумее гэта. Ужо потым увесь працэс іх купання, пераапранання і збораў на шпацыр нагадваў кінакамедыі. Пакуль адну збіраюць, іншая небудзь плача, альбо перагортваецца і распаўзаецца. Мне вельмі весела падчас гэтых заняткаў, а маме, напэўна, не вельмі.
Мне хочацца, каб мае прынцэсы хутчэй падраслі, і мы разам змаглі гуляць, катацца на роварах і самакатах. Я буду абараняць іх ад хуліганаў. Хоць пакуль яны вырастуць, я ўжо буду студэнтам універсітэта і, магчыма, прапушчу самую цікавую частку іх жыцця.
