У мяне вялікая сям'я. Мы ўсе вельмі дружныя і вясёлыя. Заўсёды праводзім вольны час адзін з адным. Вясёлыя сумесныя заняткі вельмі нас радняць і збліжаюць. Наша сям'я ніколі не сварыцца.
Усім добрым правілам жыцця нас навучыла мая прабабуля. Ёй ўчора споўнілася восемдзесят гадоў, таму хачу расказаць пра яе. Нарадзілася яна ў глухой вёсцы ў сям'і рабочых. Яна была самай старэйшай з трох сясцёр. Калі маёй прабабулі споўнілася шэсць гадоў, то пачалася Вялікая Айчынная вайна. Гісторыі аб тым страшным перыядзе яна памятае, як быццам усё адбылося ўчора. Многае ёй не ўдалося даведацца, бо яна была толькі дзіцем. Успаміны аб голадзе і холадзе прымушаюць яе заўсёды казаць маім бацькам аб запасах ежы ў доме.Яна не прызнае супермаркетаў, яна да гэтага часу баіцца, што можа здарыцца голад.
З поспехам скончыла школу і пайшла вучыцца ў медыцынскае вучылішча. Асвоіла прафесію фельчара. Так і прапрацавала яна ўсю сваю жыццё, дапамагаючы людзям у хваробах. Многія вельмі ёй удзячныя. А яшчэ ў яе нарадзіліся два сына. Адзін з іх цяпер мой дзед. Яны заўсёды дапамагаюць сваёй маме. Садзяць агарод, працуюць у доме і нават вараць смачную ежу для яе. Прабабуля іх вельмі любіць, але бывае і лае.
Дзіўная гісторыя звязвае мяне з ёй. Мы нарадзіліся ў адзін дзень з розніцай у семдзесят гадоў. А яшчэ наш сумесны свята прыйшоўся на новы год 1 студзеня. Мы цяпер заўсёды адзначаем сумесны дзень нараджэння. Вельмі цікава бачыць, калі на такім светлым свяце знаходзяцца людзі розных пакаленняў.
Мая прабабуля навучыла мяне вязаць шкарпэткі на чатырох спіцах. Спачатку ў мяне не атрымлівалася, але ўпартая праца і спакой роднага чалавека прынеслі свае плады. Цяпер я магу пахваліцца сваёй калекцыяй вязаных шкарпэтак. А цяпер я асвойваю тэхніку кілімок кручком. Гэта таксама даволі цікава. Але больш за ўсё мне падабаецца, як свецяцца вочы маёй прабабули, калі я з ёй размаўляю. Яна так радуецца маім школьным навінам, поспехаў і з задавальненнем слухае аб праблемах.
Хоць яна ўжо і старэнькая, але вечарамі выходзіць гуляць да сваіх сяброўкам. Яны размаўляюць аб усім на святле і ўсё заўсёды ведаюць. Яны такія смешныя, бо не заўсёды разумеюць захапленне моладзі. Ім не зразумець, што такое інтэрнэт, але яна садзіцца каля мяне і просіць знайсці ў аднакласніках яе старую сяброўку.
Я вельмі люблю сваю прабабулю і хачу, каб яна пражыла вельмі доўга і была здаровая і шчаслівая разам з намі.
