У маім горадзе і на маёй вуліцы яшчэ 35 гадоў таму была пабудавана школа, у якой я зараз і вучуся. Да яе вядуць дзве сцяжынкі праз бярозавы гай, якая аддзяляе нашу школу ад праезнай часткі, але хоць вакол шмат насаджэнняў вакол будынка, школа не абдзелена сонечным святлом. Вакол стаяць лавачкі, на якіх падчас перапынкаў можна пасядзець пагаварыць з сяброўкамі ці ж падрыхтавацца да наступных заняткаў.
А ўнутры мая школа проста "прасякнута ведамі": на сценах вісіць шмат навуковых стэндаў і дакладаў, фотаздымкі выдатнікаў і заслужаных педагогаў і г. д. Школа мае два паверхі дзе размешчаны класы і кабінеты, малодшыя класы вучацца на першым паверсе, а старшакласнікі ў асноўным на другім. Спартзалу і актавая зала таксама на другім паверсе. Але самая вялікая наша гонар гэта бібліятэка, у ёй сабрана неверагодная колькасць кніг, я праводжу там вельмі шмат часу. Бібліятэка па памерах проста велізарная, але не гледзячы на яе памеры там такая цішыня, што зачароўвае.
На заднім двары школы размешчаны стадыён і ў цёплы час года ўрок фізкультуры праходзіць менавіта там, гэтак жа праводзяцца мноства спартыўных спаборніцтваў.
Я вельмі люблю сваю школу за ўсё - яна дае нам веданне, сяброўства, каханне. У ёй у нас адбываецца наша свая маленькая жыццё, а яшчэ школа-наш другі дом. Усе настаўнікі імкнуцца рабіць усё для таго што б нам было камфортна і ўтульна ў сценах нашай роднай школы. Мы таксама падтрымліваем чысціню і клапоцімся аб тых умовах, у якіх знаходзімся, і для гэтага ў нас ёсць графік дзяжурстваў па школе.
Дзякуй маёй каханай школе за тое, што я з задавальненнем туды хаджу і адчуваю сябе там абаронена і камфортна. У мяне шмат добрых успамінаў і большасць з іх звязаны са школай і я спадзяюся, што з кожным годам праведзеным у гэтых сценах я буду пазнаваць шмат новага і цікавага!
