У мяне ёсць любімае, пухнатае жывёла. Гэта кот. Ён белы, як снег і клічуць яго Цімоха. Да гэтага часу я памятаю, як знайшоў яго на вуліцы. Была зіма, Цімоха дрыжаў ад холаду. Ён быў зусім камячок. Такі мілы, пухнаты, я адразу зразумеў, гэта будзе мой кот. З таго самага моманту, з самай першай нашай сустрэчы я палюбіў гэта цуд ўсім сэрцам.
Калі я прынёс яго дадому, ён баяўся, дрыжаў і доўга не мог паесці. Мы з мамай яго памылі, абагрэлі і праз шпрыц давалі Тимоше малако. Ён доўга вывучаў нашу кватэру, прынюхваўся. Хаваўся пад ложак. Праз некаторы час ён прывык да нас і нашай кватэры.
Цімоха любіць ляжаць каля батарэі і мурлыкаць. Так ён збірае ўсё цяпло ад батарэі і потым дорыць яго нам. Падыходзіць да мамы ці да мяне, кладзецца на наш жывот, нахіляючы сваю прыгожую мыску і пяшчотна мурлыкае. А па начах ён залазіць у ложак, пад коўдру і спіць у нагах. Пасля таго, як прачнецца, Тимоша пачынае бегаць па ўсёй кватэры, як-быццам з намі жыве не кот, а вялікі слон.
Яшчэ мой кот любіць гуляць. І не важна чым, няхай гэта фанцік, паперка, нітка. Ён спрытна сваімі лапкамі бярэ любую паперку і ганяе яе па ўсіх пакоях. А калі яму ў гэты час трапляецца на вочы яго хвост, ён круціцца, круціцца і спрабуе яго злавіць. Так смешна назіраць. Я па вечарах стараюся з ім гуляць нітачкай. Ён бегае за ёй.
Тимоша пачуўшы гук адкрываецца халадзільніка, кідае ўсе свае справы і бяжыць да яго. І з вачыма поўнымі смутку глядзіць і чакае, каб яму далі якую-небудзь вкусняшку. Мой кот любіць купацца. Ён пачынае мяўкаць і клікаць нас у ванную. Яму падабаецца цёплая вада. Пасля купання, мама сушыць яго фенам. А вось фен ён не пераносіць. Баіцца яго вельмі. Але пасля сушкі я бяру яго да сабе на каленкі, заварочваюць у ручнік і ён пачынае мурлыкаць і засынаць у мяне на руках. Гэта так міла, не перадаюцца адчуванні.
Мы з мамай прывыклі да нашаму кату. Мы яго вельмі любім, і ведаем, што ён нас любіць. Для нас ён стаў членам нашай маленькай сям'і. Нават калі Тимоша зробіць што-то дрэннае, мы заўсёды яго даруем.
