«Цяжка ў жыцці без аднаго» - так заўсёды паўтарае мая мама. «Вучыся сябраваць» - раіць тата. А бо яны маюць рацыю. Без аднаго вельмі дрэнна і сумна жыць на свеце.
Я не ўяўляю свайго жыцця без майго самага адданага, самага лепшага сябра. Завуць яго Цімафей. Ён мой аднакласнік. Пазнаёміліся мы з ім, калі нам было ўсяго па 2 гадкі. Нашы мамы аднойчы сустрэліся на дзіцячай пляцоўцы і з таго часу не расставаліся.
Тимошка, сярэдняга росту. У яго сінія вочы і белы кучаравы валасоў, маленькі кірпаты нос і невялікія вушы. Ён вельмі вясёлы хлопчык. Калі ён пачынае смяяцца, то ўсе, хто яго атачаюць, таксама не могуць стрымаць усмешку. Тимоша вельмі добры. Ён ніколі не пакрыўдзіць малодшага, і дапаможа ў цяжкай сітуацыі. А яшчэ ён вельмі смелы, здаецца, што ён нічога не баіцца.
Аднойчы мы ішлі з ім са школы і пачулі, як плача шчанюк. Ён менавіта плакаў, напэўна, таму, што брахаць у яго проста ўжо не было сілаў. Мы кінуліся яго шукаць. Аказалася, што ён зваліўся ў каналізацыйны люк. Нам стала яго шкада, але яма была глыбокая. Тимоша не спалохаўся, а спусціўся ўніз і выратаваў беднага шчанюка. Ён прынёс яго дадому. Мама спачатку вельмі лаяла майго сябра, таму, што вельмі спалохалася за яго. Але потым пахваліла. Шчанюка назвалі Найда, скарочана ад знайдыш, бо мы яго знайшлі. Ён і зараз жыве ў майго сябра. На выходных мы ходзім са шчанюком ў парк гуляць.
Мой сябар вельмі разумны. Не, ён не выдатнік, і адзнакі ў яго так сабе. Але з ім цікава. Цімафей шмат чытае. Таму можа расказаць цікавыя гісторыі і павучальныя казкі. Але больш за ўсё ён цікавіцца жывёламі. Ён, як хадзячая энцыклапедыя, можа расказаць аб любым жывёльным. Калі вырасце, ён марыць стаць ветэрынарам і лячыць жывёл. Я ўпэўнены, што ў яго абавязкова ўсё атрымаецца! Бо ён любую пачатую справу даводзіць да канца.
Цімафей ніколі не надасць. Ён заўсёды за мяне заступіцца, нават калі яму таксама пры гэтым будзе пагражаць небяспека.
Была ў мяне такая сітуацыя. На ўроку фізкультуры усе мы скакалі ў даўжыню. У мяне ніяк не атрымлівалася. Усе пачалі смяяцца трэба мной і абзываць слабаком. Мне было вельмі крыўдна, яшчэ хвілінка, і я б заплакаў. Але Тимошка заступіўся за мяне і сказаў, каб ніхто не смеў смяяцца. Пасля ўрокаў мы пайшлі да яго дадому. Ён доўга і зразумела тлумачыў і паказваў мне, як рабіць гэта правільна. І ў мяне ўсё атрымалася. На наступным уроку я скокнуў далей за ўсіх. Без майго самага лепшага сябра ў мяне нічога б не атрымалася! Я шаную сваім сябрам. Ён у мяне самы лепшы.
