Варта хмурная, шэрая восень. Заканчваліся апошнія дні лістапада. У гэты час усё вакол афарбавана шэрымі фарбамі. Прыгожае жоўтае лісце ўжо апала, і дрэвы стаяць з голымі галінкамі. Часта апускаецца туман, дажджы. На душы тужліва і па-асенняму сумна.
Але сёння апынуўся асаблівы дзень. Яшчэ з самага вечара пахаладала і ў паветры стала адчувацца набліжэнне зімы. Я прачнулася раніцай і зірнула ў акно. Не паверыўшы сваім вачам, накінуўшы паліто, выбегла на вуліцу, і была ўзрушаная. Уся зямля пакрылася белым снегам. Сняжынкі спускаліся як быццам адусюль. Яны не раставалі, а заставаліся ляжаць на зямлі прыгожым дываном.
Тут адна маленькая сняжынка апусцілася мне на рукаў. Яна аказалася такой прыгожай! Незвычайнай формы, з дробнымі праменьчыкамі і такая далікатная. Я любавалася ёю, пакуль мама не загнала мяне ў дом.
Цяпер я назірала з акна. Прырода стала выдатнай нават у хмурны дзень. Але неўзабаве дождж спыніўся і выглянула яркае сонца. Цяпер увесь снег змяніўся. Кожны кристаллик заззяў, пераліваючыся ўсімі колерамі вясёлкі. Такой прыгажосцю хочацца любавацца вечна. Такая прырода вельмі мне нагадала карціны мастакоў. Яны проста непаўторная. Цяпер ад сонца з галінак дрэў падалі бярэмі снегу ў розныя бакі. У паветры адчуваўся мароз.
Неўзабаве на вуліцу выбеглі ўсе дзеці. Яны так радаваліся першым снезе. Усе смяяліся, кідаліся снежкамі. Хто-то ўжо пачаў ляпіць снегавіка. Я таксама падключылася да агульнага весялосці. Настрой было вельмі радаснае. Мы падкідвалі бярэмі снегу і назіралі, як ён цікава рассыпаецца і блішчыць на яркім сонца. У такія моманты вельмі хочацца, каб хутчэй насталі навагоднія святы з падарункамі, канікуламі і неверагоднымі прыгодамі. Ужо сама бялюткая атмасфера кажа аб тым, што зіма ўжо вельмі блізка, і хутка намяце па-сапраўднаму вельмі шмат снегу.
А яшчэ вельмі пахне сам паветра свежасцю і чысцінёй. Хочацца ўдыхнуць глыбей і надоўга затрымаць дыханне. Такі паветра лёгка ўдыхаць, і ты сапраўды адчуваеш яго празрыстасць і вільготнасць. Калі пачынаеш лёгенька ступаць на снег, то сляды, нагадваюць аб тым, што чалавеку наканавана бачыць і разумець такое прыгожае ператварэнне прыроды.
І кожны з нас ведае, што гэты снег можа растаць вельмі хутка. Спачатку ён можа раставаць і ператварацца ў лужынкі, а потым зямля убярэ яго ў сябе. Але ўсё роўна ўсе людзі хочуць падоўжыць такія выдатныя імгненні як мага даўжэй.
